stoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

doprowadzić do zniszczenia lub pogorszenia się stanu czegoś

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

	Waśni domowych nie da się uniknąć. Pazerność i chciwość stoczą każdą instytucję społeczną. źródło: NKJP: Ryszard Przybylski: Uśmiech Demokryta, 2009
	Moje pokolenie [...] już się wykrusza, lecz także i wiele pojęć się wykrusza: państwo, ojczyzna, poświęcenie dla narodu, nawet wiara, którą politycznymi spekulacjami stoczono, jak czerwie toczą drewno dębu. źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
	Było tu parę skrzyń, leżało trochę desek, będących pewnie przed laty blatami drewnianych stołów, bo wśród szczątków stoczonych przez robactwo poniewierały się naczynia. źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004
	Dinokrates był moim rodzonym bratem; zmarł w wieku siedmiu lat wskutek choroby, z twarzą stoczoną przez złośliwy wrzód. źródło: NKJP: Zdzisław Józef Kijas: Niebo w domu Ojca, czyściec dla kogo, piekło w oddaleniu, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stoczyłem +(e)m stoczył	stoczyłam +(e)m stoczyła	stoczyłom +(e)m stoczyło	stoczyliśmy +(e)śmy stoczyli	stoczyłyśmy +(e)śmy stoczyły
2 os.	stoczyłeś +(e)ś stoczył	stoczyłaś +(e)ś stoczyła	stoczyłoś +(e)ś stoczyło	stoczyliście +(e)ście stoczyli	stoczyłyście +(e)ście stoczyły
3 os.	stoczył	stoczyła	stoczyło	stoczyli	stoczyły

bezosobnik: stoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stoczmy
2 os.	stocz	stoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stoczyłbym bym stoczył	stoczyłabym bym stoczyła	stoczyłobym bym stoczyło	stoczylibyśmy byśmy stoczyli	stoczyłybyśmy byśmy stoczyły
2 os.	stoczyłbyś byś stoczył	stoczyłabyś byś stoczyła	stoczyłobyś byś stoczyło	stoczylibyście byście stoczyli	stoczyłybyście byście stoczyły
3 os.	stoczyłby by stoczył	stoczyłaby by stoczyła	stoczyłoby by stoczyło	stoczyliby by stoczyli	stoczyłyby by stoczyły

bezosobnik: stoczono by

bezokolicznik: stoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stoczywszy

gerundium: stoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: stoczony

odpowiednik aspektowy: toczyć

Rz_nieżywotny

+

stoczyć

+

CO

Zob. toczyć.
Por. ciec