-
1.
osoba, która przybyła na tereny mało zaludnione i tam zamieszkała -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną -
synonimy: osadnik
-
- pierwsi, niemieccy koloniści
- napływali koloniści
-
Tylko o wojskowych kolonistach osadzonych na królewskiej ziemi nie wspomina ani Lex Baiuvariorum, ani inne bawarskie źródła z VIII-IX w
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
Sasi są potomkami kolonistów, których w XII w. zaprosił węgierski król Geza II.
źródło: NKJP: Michał Cichy: Siedmiogród nad Wigrami, Gazeta Wyborcza, 1992-05-13
Bielsko przerodziło się z podgrodzia, które powstało obok XII-wiecznego grodu książęcego (Stare Bielsko). Prawa miejskie otrzymało w 2. poł. XIII w. Pierwszymi obywatelami miasta byli koloniści niemieccy, którzy dominowali tu do 1945.
źródło: NKJP: Lech Szaraniec: Górny Śląsk, 1997
W 1709–11 epidemia dżumy zdziesiątkowała ludność Mazur. Na opustoszałe tereny napływali koloniści z Niemiec, natomiast dopływ osadników z Polski był hamowany, a nawet zakazany.
źródło: NKJP: Jan Bałdowski: Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kolonista
koloniści
ndepr kolonisty
depr D. kolonisty
kolonistów
C. koloniście
kolonistom
B. kolonistę
kolonistów
N. kolonistą
kolonistami
Ms. koloniście
kolonistach
W. kolonisto
koloniści
ndepr kolonisty
depr -
niem. Kolonist