-
1.
szt. styl w sztuce przełomu XIX i XX w., charakteryzujący się zamiłowaniem do stylizacji, falistych linii i asymetrii -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
prądy, kierunki i kategorie artystyczne -
hiperonimy: styl
-
- wiedeńska; późna, wczesna secesja
- secesja w architekturze, w malarstwie, w sztuce
- architektura; styl secesji
-
Nowy styl w architekturze XX w. - secesja [...] - pozostawił wiele oryginalnych przykładów. Na ziemi cieszyńskiej nosił on piętno secesji wiedeńskiej, pełnej wijących się linii.
źródło: NKJP: Lech Szaraniec: Górny Śląsk, 1997
To, co nazywa się secesją w architekturze krakowskiej przepojone jest motywami zaczerpniętymi z tradycji architektury historycznej i sztuki ludowej.
źródło: NKJP: Katarzyna Brückman de Renstrom: Salwator, Kraków, Europa: historia i architektura osiedla (1908-2003) na tle przemian w architekturze krakowskiej i europejskiej początku XX wieku, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. secesja
secesje
D. secesji
secesji
neut secesyj
char C. secesji
secesjom
B. secesję
secesje
N. secesją
secesjami
Ms. secesji
secesjach
W. secesjo
secesje
-
internac.
ang. secession
fr. sécession
niem. Sezession
z łac. sēcessiō, sēcessiōnis 'wycofanie się; odstąpienie; odejście'
Pierwotnie o opuszczeniu Rzymu przez plebejuszy (w 494, 449 i 289 r. p.n.e.) jako wyraz protestu przeciw uciskowi ze strony patrycjuszy.
Od: sēcēdere, sēcēdō 'wycofać się; odejść'.