poparzyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poparzyłem się +(e)m się poparzył	poparzyłam się +(e)m się poparzyła	poparzyłom się +(e)m się poparzyło	poparzyliśmy się +(e)śmy się poparzyli	poparzyłyśmy się +(e)śmy się poparzyły
2 os.	poparzyłeś się +(e)ś się poparzył	poparzyłaś się +(e)ś się poparzyła	poparzyłoś się +(e)ś się poparzyło	poparzyliście się +(e)ście się poparzyli	poparzyłyście się +(e)ście się poparzyły
3 os.	poparzył się	poparzyła się	poparzyło się	poparzyli się	poparzyły się

bezosobnik: poparzono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poparzmy się
2 os.	poparz się	poparzcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poparzyłbym się bym się poparzył	poparzyłabym się bym się poparzyła	poparzyłobym się bym się poparzyło	poparzylibyśmy się byśmy się poparzyli	poparzyłybyśmy się byśmy się poparzyły
2 os.	poparzyłbyś się byś się poparzył	poparzyłabyś się byś się poparzyła	poparzyłobyś się byś się poparzyło	poparzylibyście się byście się poparzyli	poparzyłybyście się byście się poparzyły
3 os.	poparzyłby się by się poparzył	poparzyłaby się by się poparzyła	poparzyłoby się by się poparzyło	poparzyliby się by się poparzyli	poparzyłyby się by się poparzyły

bezosobnik: poparzono by się

bezokolicznik: poparzyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

poparzywszy się

gerundium: poparzenie się

rodzaj gramatyczny: dk

Rz_osobowy

+

poparzyć się

+

(CZYM)

Zob. parzyć