zaognić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować, że coś stało się niezdrowo czerwone

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

przyczyny, objawy i skutki chorób

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

Poszedł, a Estusia przez dwa tygodnie obracała chorego, troskliwie opatrywała odleżyny, myła zaognioną skórę.

źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

Już w szpitalu, po śmierci, wydała mu się obca, jakaś bardzo odległa od jego Renaty z zaognioną twarzą, ekspedientki w fartuchu.

źródło: NKJP: Wojcech Chmielewski: Brzytwa, 2008

Jego zaognione oczy łzawiły.

źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Urwany ślad, 2001

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaogniłem +(e)m zaognił	zaogniłam +(e)m zaogniła	zaogniłom +(e)m zaogniło	zaogniliśmy +(e)śmy zaognili	zaogniłyśmy +(e)śmy zaogniły
2 os.	zaogniłeś +(e)ś zaognił	zaogniłaś +(e)ś zaogniła	zaogniłoś +(e)ś zaogniło	zaogniliście +(e)ście zaognili	zaogniłyście +(e)ście zaogniły
3 os.	zaognił	zaogniła	zaogniło	zaognili	zaogniły

bezosobnik: zaogniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaognijmy
2 os.	zaognij	zaognijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaogniłbym bym zaognił	zaogniłabym bym zaogniła	zaogniłobym bym zaogniło	zaognilibyśmy byśmy zaognili	zaogniłybyśmy byśmy zaogniły
2 os.	zaogniłbyś byś zaognił	zaogniłabyś byś zaogniła	zaogniłobyś byś zaogniło	zaognilibyście byście zaognili	zaogniłybyście byście zaogniły
3 os.	zaogniłby by zaognił	zaogniłaby by zaogniła	zaogniłoby by zaogniło	zaogniliby by zaognili	zaogniłyby by zaogniły

bezosobnik: zaogniono by

bezokolicznik: zaognić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaogniwszy

gerundium: zaognienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zaogniony

odpowiednik aspektowy: zaogniać

+

zaognić

+

CO