pobudka - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

powód, dla którego podejmuje się jakieś działania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

ludzkie; istotne, własne; pozytywne, szlachetne, uczciwe, wzniosłe; niskie pobudki; pobudki altruistyczne, ambicjonalne, ekonomiczne, emocjonalne, finansowe, humanitarne, ideologiczne, ideowe, moralne, osobiste, patriotyczne, polityczne, rasistowskie, seksualne
pobudki czynów, działania; ludzi
przestępstwa, zbrodnie z jakichś pobudek
pobudki kierują kimś
kierować się jakimiś pobudkami
działać z jakichś pobudek; coś wynika z jakichś pobudek

	Podkreślał potrzebę ustawicznego wzbogacania wiadomości nauczyciela. „Musi w nim istnieć głębsza pobudka - pisał - która by go do końca skłaniała do nieustannej pracy nad sobą, do zdobywania się na nieustanny wysiłek twórczy”. źródło: NKJP: Tadeusz Jałmużna: Zakłady kształcenia nauczycieli w Łodzi w latach 1918-1998, 2001
	Zainscenizowano przewód sądowy, który miał przedstawić pobudki działań jednego z najbardziej znanych francuskich rewolucjonistów. źródło: NKJP: (WT): Proces raz jeszcze, Dziennik Polski, 2000-11-25
	– No wie pan?! – obruszył się. – Myśmy pracowali z pobudek ideowych! źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
	[...] administracja prezydenta Busha preferuje [...] organizacje czy fundacje charytatywne tworzone przez ludzi kierujących się pobudkami religijnymi. źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K., 2006

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lm

	+	pobudka	+	(CZEGO)
	+	pobudka	+	(JAKA)

Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego pobudzić; zob. budzić