wtajemniczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

powiedzieć w zaufaniu o czymś trzymanym w tajemnicy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

powierzyć

wtajemniczyć w interesy, w konspiracyjną działalność, w plany, w przedsięwzięcie, w sekret, w spisek, w sprawy wagi państwowej, w swoje zamiary

	W swoje rzeczywiste plany wtajemniczył Amundsen tylko jednego człowieka - swego brata. źródło: KWSJP: Aleksander Jakowlew: Roald Amundsen, 1952
	W szczegóły zleconej mu przez Ribbentropa misji Schellenberg wtajemniczył swego przełożonego. źródło: KWSJP: Karol Grünberg, Bolesław Otręba: Joachim von Ribbentrop: szef hitlerowskiej dyplomacji, 1995
	Pani Zofia nawet własnego męża nie wtajemniczyła w pracę, której się podjęła. źródło: KWSJP: Jerzy Janicki: Polskie drogi, 1977
	Osama poznał też wtedy agentów amerykańskich i pakistańskich służb specjalnych, którzy wtajemniczyli go w sekrety przemytu broni. źródło: KWSJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wtajemniczyłem +(e)m wtajemniczył	wtajemniczyłam +(e)m wtajemniczyła	wtajemniczyłom +(e)m wtajemniczyło	wtajemniczyliśmy +(e)śmy wtajemniczyli	wtajemniczyłyśmy +(e)śmy wtajemniczyły
2 os.	wtajemniczyłeś +(e)ś wtajemniczył	wtajemniczyłaś +(e)ś wtajemniczyła	wtajemniczyłoś +(e)ś wtajemniczyło	wtajemniczyliście +(e)ście wtajemniczyli	wtajemniczyłyście +(e)ście wtajemniczyły
3 os.	wtajemniczył	wtajemniczyła	wtajemniczyło	wtajemniczyli	wtajemniczyły

bezosobnik: wtajemniczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wtajemniczmy
2 os.	wtajemnicz	wtajemniczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wtajemniczyłbym bym wtajemniczył	wtajemniczyłabym bym wtajemniczyła	wtajemniczyłobym bym wtajemniczyło	wtajemniczylibyśmy byśmy wtajemniczyli	wtajemniczyłybyśmy byśmy wtajemniczyły
2 os.	wtajemniczyłbyś byś wtajemniczył	wtajemniczyłabyś byś wtajemniczyła	wtajemniczyłobyś byś wtajemniczyło	wtajemniczylibyście byście wtajemniczyli	wtajemniczyłybyście byście wtajemniczyły
3 os.	wtajemniczyłby by wtajemniczył	wtajemniczyłaby by wtajemniczyła	wtajemniczyłoby by wtajemniczyło	wtajemniczyliby by wtajemniczyli	wtajemniczyłyby by wtajemniczyły

bezosobnik: wtajemniczono by

bezokolicznik: wtajemniczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wtajemniczywszy

gerundium: wtajemniczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wtajemniczony

odpowiednik aspektowy: wtajemniczać

Rz_osobowy

+

wtajemniczyć

+

KOGO + w CO

Zob. tajemny