niezwyciężony - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

taki, którego nie można bądź nigdy nie udało się pokonać w walce lub rywalizacji

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

armia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

osoby i organizacje związane ze sportem

synonimy:

niepokonany

niezwyciężony dowódca, wódz; zawodnik; zespół; niezwyciężona armada, armia; drużyna; niezwyciężone wojska

	Wystarczyło, by niegdyś niezwyciężony wódz zaczął ponosić porażki, a opuszczali go najwierniejsi przyjaciele. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002
	W tym samym czasie, kiedy dziadek Zygmunt głodował w Murnau, niezwyciężona armia radziecka wkroczyła na terytorium Polski i rozpoczęła wiekopomną ofensywę. źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Lala, 2006
	Cobra 427 to pierwszy amerykański samochód wyścigowy, który pokonał niezwyciężone wcześniej Ferrari. źródło: NKJP: (PAP): Cobra w Nowym Jorku, Dziennik Polski, 2002-04-10
	Jeszcze raz się okazało, że nie ma niezwyciężonych sportowców. źródło: NKJP: Poeta mikrofonu, Dziennik Polski, 2001-08-10
	Niemcy byli taką potęgą militarną, jak się o nich mówi. To strategia wojny błyskawicznej czyniła ich niezwyciężonymi. źródło: NKJP: Internet

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. zwyciężyć