-
9.
trzeba ze względu na okoliczności poddać się temu lub zrobić to, co nazywa następny czasownik -
ATEMATYCZNY
-
Nazajutrz rano Ab-Raham przystąpił do obrzezania wszystkich mężów plemienia od starców do dzieci małych. Wzywał ich kolejno po imieniu według wieku i godności. Ci, którym wypadło być pierwszymi, nacierpieli się niemało.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
Cenił sobie, że wypadło mu żyć w dzielnicy Montmarte, ale nie przejawiał cech artysty.
źródło: NKJP: Marek Jarosz: Déja vu i inne opowiadania, 2003
Wypadnie żałować, że wyjechały z Nowego Depo, i wspominać tamte czasy z tęsknotą.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
- Nie myślałam... - O czym? - Nie myślałam, że wypadnie mi prosić o pomoc syna... - Milicjanta - dokończyłem za nią, uśmiechając się ironicznie. - Tak?
źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwa Majki Skowron, 1972
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 3 os. wypadnie
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 3 os. wypadło
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 3 os. wypadłoby
by wypadło
bezokolicznik: wypaść
odpowiednik aspektowy: wypadać
-
+ wypaść + BEZOKOLICZNIK + (KOMU) -
Zob. paść (na ziemię)