-
1.b
świadczący o tym, że kogoś coś bardzo ucieszyło -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- uradowany głos; uradowana buzia, gęba, mina, twarz; uradowane oczy
- wielce uradowany
-
- Cześć, Krystyna! - usłyszała jego uradowany głos, ale jej jego radość nie ucieszyła, bo czuła się przez niego opuszczona, zapomniana.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Miłośnica, 2009
Podniósł [...] oszołomione, uradowane oczy i zaraz je opuścił, dotykając posadzki czołem.
źródło: NKJP: Jaga Rydzewska: Gwiazdomorze, 2006
- Jak ci się podobał mój zespół? - [...] zapytał z wielce uradowaną miną asystent trenera [...].
źródło: NKJP: Pięć bramek na ulicy Konopnickiej, Dziennik Polski, 2000-10-02
Z przyjemnością patrzyła na uradowaną twarz młodziana, kontrastującą ze znudzonymi minami emerytów.
źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. uradowany
uradowany
uradowany
uradowane
uradowana
D. uradowanego
uradowanego
uradowanego
uradowanego
uradowanej
C. uradowanemu
uradowanemu
uradowanemu
uradowanemu
uradowanej
B. uradowanego
uradowanego
uradowany
uradowane
uradowaną
N. uradowanym
uradowanym
uradowanym
uradowanym
uradowaną
Ms. uradowanym
uradowanym
uradowanym
uradowanym
uradowanej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. uradowani
uradowani
uradowane
uradowane
D. uradowanych
uradowanych
uradowanych
uradowanych
C. uradowanym
uradowanym
uradowanym
uradowanym
B. uradowanych
uradowanych
uradowanych
uradowane
N. uradowanymi
uradowanymi
uradowanymi
uradowanymi
Ms. uradowanych
uradowanych
uradowanych
uradowanych
-
Zob. radować