-
1.
to, o czym mowa, ma daną cechę w takim stopniu, że można o tym powiedzieć, że ją ma, choć mówiący nie spodziewał się, że tak będzie -
wykładnik stopnia cechy
-
Wyglądałam całkiem nieźle. Umalowałam się dyskretnie, co dodało mi dokładnie tyle lat, ile trzeba.
źródło: NKJP: Ewa Przybylska: Dotyk motyla, 1995
Miał w dorobku kilkanaście tomów całkiem dobrych liryków.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet, 2004
To całkiem powabna pani porucznik, dziennikarka, chyba Czeszka albo Słowaczka.
źródło: NKJP: Andrzej Czcibor-Piotrowski: Cud w Isfahanie, 2001
Wtedy gdy Hipolit ożenił się z Agatą, była całkiem przyjemna zabawa.
źródło: NKJP: Krzysztof Varga: Chłopaki nie płaczą, 1996
-
część mowy: operator metapredykatywny
podklasa: operator gradacji
-
całkiem _
Przym. st. równy, Przysł.st. równy - cecha stopniowalna, oceniana dodatnioograniczenia zakresu użycia:nie: z Przym. st. wyższy i najwyższy
nie: z Przysł. st. wyższy i najwyższy
nie: z hiperboląszyk: stały: antepozycja -
Zleksykalizowana forma narzędnika dawnego przymiotnika całki , będącego zdrobnieniem od cały .