król życia

Bohaterem jest Jean–Dominique Bauby, dziennikarz, wydawca, a w 1995 r. redaktor naczelny francuskiej edycji „Elle”. Wtedy też ulega wypadkowi. Król życia, mężczyzna, który właśnie przekroczył czterdziestkę i dzięki nowej narzeczonej i mądrym dzieciom łapał „drugi oddech”, zapada w śpiączkę.

źródło: NKJP: (bea): W planach na długi majowy weekend warto uwzględnić wizytę w kinie „Zefir”, Tygodnik Rybnicki, 2008-04-22

W czasach ZSRR afrykańscy studenci byli w Moskwie królami życia. Uniwersytet wypłacał im stypendium - po 100 rubli miesięcznie - więcej niż wynosiła wówczas średnia radziecka pensja. W dodatku w odróżnieniu od obywateli ZSRR mogli oni w miarę swobodnie podróżować po świecie, więc większość zarabiała krocie na przemycie.

źródło: NKJP: Igor T. Miecik, Anna Rudawska: Pukając do świata bram, Polityka, 2004-06-26

Wanda wyszła za Wacka z wielkiej miłości. Była nim ogromnie zafascynowana. Prawdziwy król życia - z ogromnym poczuciem humoru, dusza towarzystwa, organizator zwariowanych zabaw, ulubieniec dziewczyn. [...] Po ślubie najpierw było uroczo - kontynuowali dalej rozrywkowy tryb życia [...].

źródło: NKJP: Krzysztof Jedliński: Nie dać się upokorzyć, 1996

Jedną czy dwie przecznice dalej zaczynały się już restauracje, które Antek wcześniej wypatrzył. Dostał rano wypłatę i czuł się królem życia.

źródło: NKJP: Piotr Niklewicz: Niezwykła kariera Antoniego K., 2006

Daleko im było do mężczyzn zdobiących lakierowane okładki magazynów dla ludzi biznesu. Wyglądali jak emerytowana wersja peerelowskich królów życia. Byli lekko zużyci i emanowali tym rodzajem przechodzonej elegancji, która charakteryzuje byłych cinkciarzy i właścicieli podupadłych szklarni.

źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009