wypalony - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. taki, który wyczerpał swoje siły, inwencję i entuzjazm do jakichś działań

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

sprawność i wydolność organizmu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

wypalony biznesmen, nauczyciel; artysta; wypaleni menedżerowie, piłkarze, pracownicy; poeci, twórcy
wypalony pracą, wysiłkiem, życiem
zawodowo; artystycznie, emocjonalnie, psychicznie wypalony; wypalony twórczo

	Jeśli wypalony nauczyciel zmieni szkołę, to niewiele mu to pomoże. W jego życiu musi zajść dużo większa zmiana [...]. źródło: NKJP: Paweł Wrabec: Wypalenie zawodowe. Jak pokonać hydrę zniechęcenia, Polityka, 2009-08-26
	Czasami ze wsparcia firm doradczych korzystają też jeszcze pracujący menedżerowie, którzy z jakiegoś powodu czują się sfrustrowani i wypaleni pracą. źródło: NKJP: Aleksandra Nowak: Bez pomysłu na karierę, Dziennik Polski, 2005-01-11
	Rzeźby to szczególnie piękna metafora, która emanuje smutkiem umęczonego życiem i pracą człowieka lub wypalonego wysiłkiem sportowca. źródło: NKJP: (mas): Czesław Wiącek, Gazeta Krakowska, 2002-07-22
	Po sukcesie książki o przygodach bombardiera Yossariana najwyraźniej wypalony twórczo Heller zamilkł. źródło: NKJP: Krzysztof Varga: Joseph Heller, autor jednej książki i kilku następnych, Gazeta Wyborcza, 1993-12-15

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	+	wypalony	+	(CZYM)
szyk: neutralny

Od: wypalić (się) ; zob. palić