dorzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

mówiąc, dodawać nowe elementy do wypowiedzi swojej lub innej osoby

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

	synonimy:	dodawać
	hiperonimy:	uzupełniać

	Komentowali nalot. Jeden żywo gestykulując opisywał zniszczenie. Drugi kiwał głową i dorzucał szczegóły. źródło: KWSJP: Tadeusz Kwiatkowski: Bohater do wynajęcia, 1956
	[...] słowaccy protestanci, prawosławni i starokatolicy dorzucają też argumenty praktyczne. źródło: KWSJP: Byle nie w sieci, Polityka, 2005
	Andrzej Gruszczyk dorzuca do swoich argumentów również te natury finansowej. źródło: KWSJP: Józef Figura: Rura pełna tajemnic, Tygodnik Podhalański, 1999, nr 10
	Matka dorzucała ponadto, że jak coś komuś smakuje, to z pewnością nie zaszkodzi, i dalej przyprawiała sałatę na swój sposób. źródło: KWSJP: Krystyna Nepomucka: Miłość niedoskonała, 1978
	Paul Johnson, który przejmuje niejako jego rozumowanie, dorzuca wszakże, że konflikt będzie trwał, dopóki Polska nie zrezygnuje ze swoich mocarstwowych mrzonek sięgających na Ukrainę, Białoruś etc. źródło: KWSJP: Ludwik Stomma: I po co?, Polityka, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dorzucałem +(e)m dorzucał	dorzucałam +(e)m dorzucała	dorzucałom +(e)m dorzucało	dorzucaliśmy +(e)śmy dorzucali	dorzucałyśmy +(e)śmy dorzucały
2 os.	dorzucałeś +(e)ś dorzucał	dorzucałaś +(e)ś dorzucała	dorzucałoś +(e)ś dorzucało	dorzucaliście +(e)ście dorzucali	dorzucałyście +(e)ście dorzucały
3 os.	dorzucał	dorzucała	dorzucało	dorzucali	dorzucały

bezosobnik: dorzucano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dorzucał będę dorzucać	będę dorzucała będę dorzucać	będę dorzucało będę dorzucać	będziemy dorzucali będziemy dorzucać	będziemy dorzucały będziemy dorzucać
2 os.	będziesz dorzucał będziesz dorzucać	będziesz dorzucała będziesz dorzucać	będziesz dorzucało będziesz dorzucać	będziecie dorzucali będziecie dorzucać	będziecie dorzucały będziecie dorzucać
3 os.	będzie dorzucał będzie dorzucać	będzie dorzucała będzie dorzucać	będzie dorzucało będzie dorzucać	będą dorzucali będą dorzucać	będą dorzucały będą dorzucać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dorzucajmy
2 os.	dorzucaj	dorzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dorzucałbym bym dorzucał	dorzucałabym bym dorzucała	dorzucałobym bym dorzucało	dorzucalibyśmy byśmy dorzucali	dorzucałybyśmy byśmy dorzucały
2 os.	dorzucałbyś byś dorzucał	dorzucałabyś byś dorzucała	dorzucałobyś byś dorzucało	dorzucalibyście byście dorzucali	dorzucałybyście byście dorzucały
3 os.	dorzucałby by dorzucał	dorzucałaby by dorzucała	dorzucałoby by dorzucało	dorzucaliby by dorzucali	dorzucałyby by dorzucały

bezosobnik: dorzucano by

bezokolicznik: dorzucać

imiesłów przysłówkowy współczesny: dorzucając

gerundium: dorzucanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: dorzucający

imiesłów przymiotnikowy bierny: dorzucany

odpowiednik aspektowy: dorzucić

Rz_osobowy	+	dorzucać	+	CO + (do CZEGO)
Rz_osobowy	+	dorzucać	+	że ZDANIE