-
2.
powiedzieć coś, co stanowi dodatek do wcześniejszej wypowiedzi własnej lub innej osoby -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- dorzucić garść czegoś, parę czegoś
-
Paweł przez zaciśnięte zęby dorzucił grube słowo.
źródło: KWSJP: Maria Józefacka: To co najpiękniejsze, 1977
W mym szkicu chciałbym się zająć pewną niejasną „wenecką” oktawą w Beniowskim, co pozwoli dorzucić nowe szczegóły do studiów nad realizmem Słowackiego.
źródło: KWSJP: Wacław Kubacki: Wenecka oktawa w „Beniowskim”, 1962
Dorzucę tylko, że [...] tematem były trudne sprawy małżeńskie: moralność, seksualność i ich porządkowanie.
źródło: KWSJP: Irena Jadwiga: Po rekolekcjach, Na oścież, 1999, nr 4 (60)
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. dorzucę
dorzucimy
2 os. dorzucisz
dorzucicie
3 os. dorzuci
dorzucą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. dorzuciłem
+(e)m dorzucił
dorzuciłam
+(e)m dorzuciła
dorzuciłom
+(e)m dorzuciło
dorzuciliśmy
+(e)śmy dorzucili
dorzuciłyśmy
+(e)śmy dorzuciły
2 os. dorzuciłeś
+(e)ś dorzucił
dorzuciłaś
+(e)ś dorzuciła
dorzuciłoś
+(e)ś dorzuciło
dorzuciliście
+(e)ście dorzucili
dorzuciłyście
+(e)ście dorzuciły
3 os. dorzucił
dorzuciła
dorzuciło
dorzucili
dorzuciły
bezosobnik: dorzucono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. dorzućmy
2 os. dorzuć
dorzućcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. dorzuciłbym
bym dorzucił
dorzuciłabym
bym dorzuciła
dorzuciłobym
bym dorzuciło
dorzucilibyśmy
byśmy dorzucili
dorzuciłybyśmy
byśmy dorzuciły
2 os. dorzuciłbyś
byś dorzucił
dorzuciłabyś
byś dorzuciła
dorzuciłobyś
byś dorzuciło
dorzucilibyście
byście dorzucili
dorzuciłybyście
byście dorzuciły
3 os. dorzuciłby
by dorzucił
dorzuciłaby
by dorzuciła
dorzuciłoby
by dorzuciło
dorzuciliby
by dorzucili
dorzuciłyby
by dorzuciły
bezosobnik: dorzucono by
bezokolicznik: dorzucić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: dorzuciwszy
gerundium: dorzucenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dorzucenie
dorzucenia
D. dorzucenia
dorzuceń
C. dorzuceniu
dorzuceniom
B. dorzucenie
dorzucenia
N. dorzuceniem
dorzuceniami
Ms. dorzuceniu
dorzuceniach
W. dorzucenie
dorzucenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: dorzucony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. dorzucony
dorzucony
dorzucony
dorzucone
dorzucona
D. dorzuconego
dorzuconego
dorzuconego
dorzuconego
dorzuconej
C. dorzuconemu
dorzuconemu
dorzuconemu
dorzuconemu
dorzuconej
B. dorzuconego
dorzuconego
dorzucony
dorzucone
dorzuconą
N. dorzuconym
dorzuconym
dorzuconym
dorzuconym
dorzuconą
Ms. dorzuconym
dorzuconym
dorzuconym
dorzuconym
dorzuconej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. dorzuceni
dorzuceni
dorzucone
dorzucone
D. dorzuconych
dorzuconych
dorzuconych
dorzuconych
C. dorzuconym
dorzuconym
dorzuconym
dorzuconym
B. dorzuconych
dorzuconych
dorzuconych
dorzucone
N. dorzuconymi
dorzuconymi
dorzuconymi
dorzuconymi
Ms. dorzuconych
dorzuconych
dorzuconych
dorzuconych
odpowiednik aspektowy: dorzucać
-
Rzosobowy + dorzucić + CO + (do CZEGO)Rzosobowy + dorzucić + że ZDANIE -
Zob. rzucić