wytłuc - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

uderzając, spowodować wypadnięcie czegoś

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

synonimy:

wybić
wygrzmocić

	Nagrobek, z którego ręka wandala wytłukła porcelanowe zdjęcie zmarłego, utrzymany jest w stylu secesyjnym, z piękną płaskorzeźbą głowy Chrystusa (...). źródło: NKJP: Stanisław Sławomir Nicieja: Twierdze kresowe Rzeczypospolitej, 2006
	Wazon wytłukł szybę i z trzaskiem gruchnął na podwórze, a syn kuśnierza poszedł z domu jak stał. źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
	Zyzdowi wytłukli zęby i paluchy u prawej ręki mu połamali. I tak ulgowo się z nim obeszli. źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010
	Zamykaj pan czym prędzej okno, bo wiatr szyby wytłucze! źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
	Rodzina wraca z cmentarza na stypę do domu zamordowanych. Zastaje wytłuczone szyby. źródło: NKJP: Lidia Ostałowska: Cygańskie pałace mówią, skąd jesteśmy, Gazeta Wyborcza, 1995-03-25

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytłukłem +(e)m wytłukł	wytłukłam +(e)m wytłukła	wytłukłom +(e)m wytłukło	wytłukliśmy +(e)śmy wytłukli	wytłukłyśmy +(e)śmy wytłukły
2 os.	wytłukłeś +(e)ś wytłukł	wytłukłaś +(e)ś wytłukła	wytłukłoś +(e)ś wytłukło	wytłukliście +(e)ście wytłukli	wytłukłyście +(e)ście wytłukły
3 os.	wytłukł	wytłukła	wytłukło	wytłukli	wytłukły

bezosobnik: wytłuczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytłuczmy
2 os.	wytłucz	wytłuczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytłukłbym bym wytłukł	wytłukłabym bym wytłukła	wytłukłobym bym wytłukło	wytłuklibyśmy byśmy wytłukli	wytłukłybyśmy byśmy wytłukły
2 os.	wytłukłbyś byś wytłukł	wytłukłabyś byś wytłukła	wytłukłobyś byś wytłukło	wytłuklibyście byście wytłukli	wytłukłybyście byście wytłukły
3 os.	wytłukłby by wytłukł	wytłukłaby by wytłukła	wytłukłoby by wytłukło	wytłukliby by wytłukli	wytłukłyby by wytłukły

bezosobnik: wytłuczono by

bezokolicznik: wytłuc

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wytłukłszy

gerundium: wytłuczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytłuczony

odpowiednik aspektowy: wytłukiwać

Inne uwagi

Zwykle imb

+

wytłuc

+

CO + (z CZEGO)

Zob. tłuc