wytłuc - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

rozbić wszystkie przedmioty

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

hiperonimy:

rozbić

	Na finał rejsu, tak jak w filmie, Kargul z Pawlakiem pokłócili się, wytłukli gliniane garnki, a sierpem zniszczyli nowiuśkie koszule. źródło: NKJP: Sławomir Draguła: Pociąg też popłynął, Nowa Trybuna Opolska, 2006
	Zerwała z okna najlepsze zasłony, wytłukła pół rodowej porcelany. źródło: NKJP: Wojna domowa, synowa i teściowa pod wspólnym dachem, Naj, nr 24, 2003
	Pielęgniarki, które przynosiły jej jedzenie, były ubrane jak do lotu na księżyc. To działo się w czasach, kiedy rodzina chorego na AIDS po jego śmierci spaliła łóżko z pościelą i wytłukła wszystkie naczynia. Nie było bowiem wiadomo, z których on jadł. źródło: NKJP: Barbara Pietkiewicz: Choć na chwilę do raju, Polityka, nr 2275, 2000-12-09
	Ostatnio wytłukł wszystkie talerze. Staram się jak mogę, by dzieci miały w miarę dobre warunki. Gdy ktoś wymienia meble, odkupuję je, spłacam w ratach. Tylko po co? On przychodzi i wszystko niszczy. źródło: NKJP: Aldona Minorczyk-Cichy: Odrażający, brudny, zły, Dziennik Zachodni, 2001-07-20

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytłukłem +(e)m wytłukł	wytłukłam +(e)m wytłukła	wytłukłom +(e)m wytłukło	wytłukliśmy +(e)śmy wytłukli	wytłukłyśmy +(e)śmy wytłukły
2 os.	wytłukłeś +(e)ś wytłukł	wytłukłaś +(e)ś wytłukła	wytłukłoś +(e)ś wytłukło	wytłukliście +(e)ście wytłukli	wytłukłyście +(e)ście wytłukły
3 os.	wytłukł	wytłukła	wytłukło	wytłukli	wytłukły

bezosobnik: wytłuczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytłuczmy
2 os.	wytłucz	wytłuczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytłukłbym bym wytłukł	wytłukłabym bym wytłukła	wytłukłobym bym wytłukło	wytłuklibyśmy byśmy wytłukli	wytłukłybyśmy byśmy wytłukły
2 os.	wytłukłbyś byś wytłukł	wytłukłabyś byś wytłukła	wytłukłobyś byś wytłukło	wytłuklibyście byście wytłukli	wytłukłybyście byście wytłukły
3 os.	wytłukłby by wytłukł	wytłukłaby by wytłukła	wytłukłoby by wytłukło	wytłukliby by wytłukli	wytłukłyby by wytłukły

bezosobnik: wytłuczono by

bezokolicznik: wytłuc

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wytłukłszy

gerundium: wytłuczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytłuczony

+

wytłuc

+

CO

Zob. tłuc