podrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

rzucić jakiś przedmiot w ten sposób, aby wyleciał on w górę na pewną wysokość

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

hiperonimy:

rzucić

	Milcząc, podrzucił kilka razy piłeczkę, a następnie zwinnym ruchem umieścił ją w przeźroczystym pojemniku. źródło: KWSJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
	Julek podrzucił pieniążek do góry. źródło: KWSJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
	Małgorzata nabrała w obie dłonie garść piasku i podrzuciła go w górę, tak by piaskowym deszczem opadł na jej dom. źródło: NKJP: Ewa Kujawska: Dom Małgorzaty, 2007
	Pływał przez kilkanaście minut z wijącą się rybą w dziobie. Próbował podrzucić ją do góry i połknąć, ale karp był zbyt duży i ptak mógłby się udusić, co się czasem łakomym, a mniej doświadczonym kormoranom przytrafia. źródło: NKJP: Zygmunt Szych: Przybysze z niedalekich stron, Gazeta Krakowska, 2005-09-10
	Porwał dziecko z łóżeczka i podrzucił je do sufitu kilka razy z rzędu. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłem +(e)m podrzucił	podrzuciłam +(e)m podrzuciła	podrzuciłom +(e)m podrzuciło	podrzuciliśmy +(e)śmy podrzucili	podrzuciłyśmy +(e)śmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłeś +(e)ś podrzucił	podrzuciłaś +(e)ś podrzuciła	podrzuciłoś +(e)ś podrzuciło	podrzuciliście +(e)ście podrzucili	podrzuciłyście +(e)ście podrzuciły
3 os.	podrzucił	podrzuciła	podrzuciło	podrzucili	podrzuciły

bezosobnik: podrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podrzućmy
2 os.	podrzuć	podrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłbym bym podrzucił	podrzuciłabym bym podrzuciła	podrzuciłobym bym podrzuciło	podrzucilibyśmy byśmy podrzucili	podrzuciłybyśmy byśmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłbyś byś podrzucił	podrzuciłabyś byś podrzuciła	podrzuciłobyś byś podrzuciło	podrzucilibyście byście podrzucili	podrzuciłybyście byście podrzuciły
3 os.	podrzuciłby by podrzucił	podrzuciłaby by podrzuciła	podrzuciłoby by podrzuciło	podrzuciliby by podrzucili	podrzuciłyby by podrzuciły

bezosobnik: podrzucono by

bezokolicznik: podrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podrzuciwszy

gerundium: podrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podrzucony

odpowiednik aspektowy: podrzucać

Rz_żywotny

+

podrzucić

+

KOGO/CO + (DOKĄD)

Zob. rzucić