podrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

pot. dołożyć, rzucając

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

synonimy:

dorzucić

	Ogień przygasł, należało go rozdmuchać, podrzucić drewna. źródło: NKJP: Teresa Bojarska, Świtanie, przemijanie, 1996
	Szczególne tu pole do popisu dla szkolnej młodzieży, która już wielokrotnie wyruszała do lasów, by napełnić paśniki, podrzucić siana, zawiesić solne lizawki dla płowej zwierzyny. źródło: KWSJP: bos: Domowy zwierzyniec, Relaks i Kolekcjoner Polski, 1988, nr 11
	Podrzucimy drew do ogniska, będzie wam tu cieplej i wygodniej niż w szałasie. źródło: KWSJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
	Ten, który został, podrzucił drew do ognia i nastawił na fajerce wielki czajnik. źródło: KWSJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
	Zaprowadziwszy gości do swego domu starzec podrzucił osłom siana i zaprosił podróżnych na wieczerzę. źródło: KWSJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłem +(e)m podrzucił	podrzuciłam +(e)m podrzuciła	podrzuciłom +(e)m podrzuciło	podrzuciliśmy +(e)śmy podrzucili	podrzuciłyśmy +(e)śmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłeś +(e)ś podrzucił	podrzuciłaś +(e)ś podrzuciła	podrzuciłoś +(e)ś podrzuciło	podrzuciliście +(e)ście podrzucili	podrzuciłyście +(e)ście podrzuciły
3 os.	podrzucił	podrzuciła	podrzuciło	podrzucili	podrzuciły

bezosobnik: podrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podrzućmy
2 os.	podrzuć	podrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podrzuciłbym bym podrzucił	podrzuciłabym bym podrzuciła	podrzuciłobym bym podrzuciło	podrzucilibyśmy byśmy podrzucili	podrzuciłybyśmy byśmy podrzuciły
2 os.	podrzuciłbyś byś podrzucił	podrzuciłabyś byś podrzuciła	podrzuciłobyś byś podrzuciło	podrzucilibyście byście podrzucili	podrzuciłybyście byście podrzuciły
3 os.	podrzuciłby by podrzucił	podrzuciłaby by podrzuciła	podrzuciłoby by podrzuciło	podrzuciliby by podrzucili	podrzuciłyby by podrzuciły

bezosobnik: podrzucono by

bezokolicznik: podrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podrzuciwszy

gerundium: podrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podrzucony

odpowiednik aspektowy: podrzucać

Rz_osobowy

+

podrzucić

+

CZEGO + (do CZEGO)

Zob. rzucić