wytrącać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

powodować, że ktoś przestaje znajdować się w jakimś stanie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

wyrywać

wytrącać kogoś z letargu, z jakiegoś nastroju, trybu życia..., z odrętwienia, z równowagi, ze snu
wytrącać nagle

	- Czemu się tak głupkowato uśmiechasz? - pytanie Heleny wytrącało Joannę z niezdrowego stanu samozadowolenia, od którego dziewczynkom zwykle przewraca się w głowie. źródło: NKJP: Hanna Samson: Pułapka na motyla, 2000
	Tata mówi, że nic, ale to nic nie ma prawa wytrącać nas z rytmu pracy... źródło: NKJP: Krystyna Berwińska: Con Amore, 1976
	Mnie z tego mojego świata ledwie wytrącały różne wydarzenia realnego życia. źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995
	Już pierwsze akapity powieści wytrącają czytelnika z dogmatycznej drzemki. źródło: NKJP: Jacek Dukaj, Łukasz Orbitowski, Wit Szostak: S.O.D.: Zagadka czy pułapka? „Ada” albo żart Nabokova, Esensja, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytrącałem +(e)m wytrącał	wytrącałam +(e)m wytrącała	wytrącałom +(e)m wytrącało	wytrącaliśmy +(e)śmy wytrącali	wytrącałyśmy +(e)śmy wytrącały
2 os.	wytrącałeś +(e)ś wytrącał	wytrącałaś +(e)ś wytrącała	wytrącałoś +(e)ś wytrącało	wytrącaliście +(e)ście wytrącali	wytrącałyście +(e)ście wytrącały
3 os.	wytrącał	wytrącała	wytrącało	wytrącali	wytrącały

bezosobnik: wytrącano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wytrącał będę wytrącać	będę wytrącała będę wytrącać	będę wytrącało będę wytrącać	będziemy wytrącali będziemy wytrącać	będziemy wytrącały będziemy wytrącać
2 os.	będziesz wytrącał będziesz wytrącać	będziesz wytrącała będziesz wytrącać	będziesz wytrącało będziesz wytrącać	będziecie wytrącali będziecie wytrącać	będziecie wytrącały będziecie wytrącać
3 os.	będzie wytrącał będzie wytrącać	będzie wytrącała będzie wytrącać	będzie wytrącało będzie wytrącać	będą wytrącali będą wytrącać	będą wytrącały będą wytrącać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytrącajmy
2 os.	wytrącaj	wytrącajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytrącałbym bym wytrącał	wytrącałabym bym wytrącała	wytrącałobym bym wytrącało	wytrącalibyśmy byśmy wytrącali	wytrącałybyśmy byśmy wytrącały
2 os.	wytrącałbyś byś wytrącał	wytrącałabyś byś wytrącała	wytrącałobyś byś wytrącało	wytrącalibyście byście wytrącali	wytrącałybyście byście wytrącały
3 os.	wytrącałby by wytrącał	wytrącałaby by wytrącała	wytrącałoby by wytrącało	wytrącaliby by wytrącali	wytrącałyby by wytrącały

bezosobnik: wytrącano by

bezokolicznik: wytrącać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wytrącając

gerundium: wytrącanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wytrącający

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytrącany

odpowiednik aspektowy: wytrącić

+

wytrącać

+

KOGO + z CZEGO

Zob. trącić