dorzucić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. jako jedna z kilku osób przeznaczyć pewną kwotę pieniędzy na określony wspólny cel

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

synonimy:

dołożyć się

	Chłopak był spłukany, a jego stary oznajmił, że po tym, jak dorzucił się do samochodu, nie da synowi ani grosza, przynajmniej dopóty, dopóki Artur nie znajdzie roboty. źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Skarb w glinianym naczyniu, 2008
	Nikt [...] do mnie nie podejdzie i nie powie „dorzuć się do wina” , bo wszyscy wiedzą, że jeśli nie chce się mieć kłopotów, nie wolno się tak do mnie odzywać. źródło: NKJP: Wojciech Maziarski: Spowiedź przy dźwięku syren, Gazeta Wyborcza, 1998-07-10
	Do wyjazdu dorzucili się [...] także sąsiedzi i Małysz mógł po raz pierwszy pokazać się światowej publiczności. źródło: NKJP: Mirosław Łukaszuk, Zbigniew Pendel, Skoki narciarskie. Zwycięstwo Adama Małysza w Pucharze Świata, Gazeta Wyborcza, 1996-03-18
	Do sztandaru dorzuciły się władze i radni miasta oraz lokalni biznesmeni. źródło: NKJP: Monika Pacukiewicz: 110 szkolnych lat, Dziennik Zachodni, 2003-09-30
	Nie martw się mandatem, dorzucę się. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Góra Trzech Szkieletów, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dorzuciłem się +(e)m się dorzucił	dorzuciłam się +(e)m się dorzuciła	dorzuciłom się +(e)m się dorzuciło	dorzuciliśmy się +(e)śmy się dorzucili	dorzuciłyśmy się +(e)śmy się dorzuciły
2 os.	dorzuciłeś się +(e)ś się dorzucił	dorzuciłaś się +(e)ś się dorzuciła	dorzuciłoś się +(e)ś się dorzuciło	dorzuciliście się +(e)ście się dorzucili	dorzuciłyście się +(e)ście się dorzuciły
3 os.	dorzucił się	dorzuciła się	dorzuciło się	dorzucili się	dorzuciły się

bezosobnik: dorzucono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dorzućmy się
2 os.	dorzuć się	dorzućcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dorzuciłbym się bym się dorzucił	dorzuciłabym się bym się dorzuciła	dorzuciłobym się bym się dorzuciło	dorzucilibyśmy się byśmy się dorzucili	dorzuciłybyśmy się byśmy się dorzuciły
2 os.	dorzuciłbyś się byś się dorzucił	dorzuciłabyś się byś się dorzuciła	dorzuciłobyś się byś się dorzuciło	dorzucilibyście się byście się dorzucili	dorzuciłybyście się byście się dorzuciły
3 os.	dorzuciłby się by się dorzucił	dorzuciłaby się by się dorzuciła	dorzuciłoby się by się dorzuciło	dorzuciliby się by się dorzucili	dorzuciłyby się by się dorzuciły

bezosobnik: dorzucono by się

bezokolicznik: dorzucić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dorzuciwszy się

gerundium: dorzucenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: dorzucać się

Rz_osobowy

+

dorzucić się

+

(do CZEGO)

Zob. dorzucić