-
1.
osoba wykonująca obrzędy w religiach pierwotnych, której przypisywana jest nadprzyrodzona moc, umiejętność leczenia i kontaktowania się z duchami -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
synonimy: szaman
-
- afrykański; potężny, wielki; stary czarownik
- czarownik voo-doo
- czarownik plemienia
- czarownik i znachor; czarownik i szamani; wojownicy i czarownik
- chata; zaklęcia czarownika
- strach przed czarownikiem
-
Czarownik, który tymczasem zdjął z głowy maskę i okazał się starszym, choć żwawym jegomościem o nieprzytomnych ślepiach, tańczył teraz dokoła leżącej spokojnie pary, wykrzykiwał nad nią zaklęcia i wymachiwał dwoma niewielkich rozmiarów koszykami, szczelnie zamkniętymi.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler, Orinoko, 1957
Czarownicy australijscy robili, co mogli, aby nam pomóc. Pamiętacie chyba ich tańce przed łowami na kangury, którymi pragnęli zapewnić sobie przychylność duchów?
źródło: NKJP: Alfred Szklarski, Tomek w krainie kangurów, 1957
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czarownik
czarownicy
ndepr czarowniki
depr D. czarownika
czarowników
C. czarownikowi
czarownikom
B. czarownika
czarowników
N. czarownikiem
czarownikami
Ms. czarowniku
czarownikach
W. czarowniku
czarownicy
ndepr czarowniki
depr -