-
2.
osoba, która dzięki zdobytej wiedzy tajemnej potrafi wywoływać zjawiska nadprzyrodzone oraz robić rzeczy nieosiągalne dla innych -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- potężny; zły; stary czarownik
- mag i czarownik
- zaklęcia czarownika
-
Tylko w bajkach, kiedy zły czarownik rzuca zaklęcie, wszystko, co żyje, tak kamienieje...
źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008
To mój pech. Moja klątwa. Tyle że nie istnieje czarownik, który by ją zdjął magicznym rytuałem.
źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008
Czarownice, bonae feminae - a było w kluczu, i owszem, również kilku czarowników płci męskiej - leciały okrakiem na przeróżnych sprzętach, od klasycznych mioteł [...] aż po zwykłe, nawet nie okorowane kije i drągi.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czarownik
czarownicy
ndepr czarowniki
depr D. czarownika
czarowników
C. czarownikowi
czarownikom
B. czarownika
czarowników
N. czarownikiem
czarownikami
Ms. czarowniku
czarownikach
W. czarowniku
czarownicy
ndepr czarowniki
depr -