ubliżyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.

odezwać się lub zachować się w sposób obrażający kogoś

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Połączenia

ubliżyć kobiecie, obywatelowi, sędziemu; ubliżyć pomrukiem

Cytaty

	W Warszawie, jeżeli ktoś chce komuś naprawdę ubliżyć, ośmieszyć go i sponiewierać - wytyka mu jego wsiowe pochodzenie. Dla mieszkańców tego miasta nie może być większej obrazy, zniewagi, policzka niż przypomnieć mu, że on, jego ojciec lub dziadek przyjechali tu ze wsi [...] źródło: NKJP: Ryszard Kapuścinski: Lapidaria IV-VI, 2008
	Nachmurzył więc czoło, zrobił kilka pociesznych grymasów przekrzywioną gębą, wyszczerzył ku mnie kły imponująco olbrzymie i ubliżywszy mi gardłowym pomrukiem, pełen wyniosłości wycofał się ze sceny. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Nowa przygoda: Gwinea, 1962
	Jeden z chłopców [...] był agresywny, ubliżył nauczycielce. źródło: NKJP: Iwona Woźniak: Żnin: Gimnazjaliści pili w szkole. Jeden ubliżył nauczycielce., Gazeta Pomorska, 2010-03-07
	Mieszkam w Kielcach i pan wicewojewoda [...] jest mi trochę znany. Wstyd mi, że mamy takiego urzędnika państwowego. On nie tylko ubliżył kobiecie, ale i swojemu urzędowi. źródło: NKJP: telefoniczna linia publiczna, Gazeta Wyborcza, 1994-11-24

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	ubliżę	ubliżymy
2 os.	ubliżysz	ubliżycie
3 os.	ubliży	ubliżą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ubliżyłem +(e)m ubliżył	ubliżyłam +(e)m ubliżyła	ubliżyłom +(e)m ubliżyło	ubliżyliśmy +(e)śmy ubliżyli	ubliżyłyśmy +(e)śmy ubliżyły
2 os.	ubliżyłeś +(e)ś ubliżył	ubliżyłaś +(e)ś ubliżyła	ubliżyłoś +(e)ś ubliżyło	ubliżyliście +(e)ście ubliżyli	ubliżyłyście +(e)ście ubliżyły
3 os.	ubliżył	ubliżyła	ubliżyło	ubliżyli	ubliżyły

bezosobnik: ubliżono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ubliżmy
2 os.	ubliż	ubliżcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ubliżyłbym bym ubliżył	ubliżyłabym bym ubliżyła	ubliżyłobym bym ubliżyło	ubliżylibyśmy byśmy ubliżyli	ubliżyłybyśmy byśmy ubliżyły
2 os.	ubliżyłbyś byś ubliżył	ubliżyłabyś byś ubliżyła	ubliżyłobyś byś ubliżyło	ubliżylibyście byście ubliżyli	ubliżyłybyście byście ubliżyły
3 os.	ubliżyłby by ubliżył	ubliżyłaby by ubliżyła	ubliżyłoby by ubliżyło	ubliżyliby by ubliżyli	ubliżyłyby by ubliżyły

bezosobnik: ubliżono by

bezokolicznik: ubliżyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ubliżywszy

gerundium: ubliżenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	ubliżenie	ubliżenia
D.	ubliżenia	ubliżeń
C.	ubliżeniu	ubliżeniom
B.	ubliżenie	ubliżenia
N.	ubliżeniem	ubliżeniami
Ms.	ubliżeniu	ubliżeniach
W.	ubliżenie	ubliżenia

odpowiednik aspektowy: ubliżać

Składnia

+

ubliżyć

+

KOMU + (CZYM)

Pochodzenie

Etymologia niepewna. Znaczenie sugeruje związek z psł. *blizъ w pierwotnym, etymologicznym znaczeniu 'zbity, ściśnięty, stłoczony, przyległy' od pie. pierwiastka *bhliģ 'bić, uderzać, rzucać, ciskać' (Bor.).