ubliżyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

stanowić obrazę

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

ubliżyć czyjejś czci, godności, powadze, jakimś zasadom

	Sąd Okręgowy w Poznaniu skazał go na 4 miesiące więzienia i zapłacenie 50 złotych grzywny za ubliżenie czci i powadze prezydenta z art. 4 rozp. z 10 maja 1927 roku o zniewagach. źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Ciemne sprawy międzywojnia, 2002
	Moim zdaniem, dopuszczenie do tego, żeby człowiek spowiadał się przez Internet, nie klęknąwszy przy kratkach konfesjonału, nie widząc osoby, której powierza sprawy swojego życia, na dodatek – bez gwarancji uszanowania dyskrecji, jest dewaluacją i ubliżeniem zasadom kultury chrześcijańskiej. źródło: NKJP: Marzena Woźniakowie i Tadeusz: Wspominanie jest terapią, Trybuna Śląska, 2003-01-10
	Chciałbym prosić o zachowanie pewnej ostrożności, ilekroć w naszych wypowiedziach wykorzystujemy zwroty, które mogłyby ewentualnie ubliżyć powadze Sejmu. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 17.12.1992, 1 kadencja, 32 posiedzenie
	Za ubliżenie w piśmie powadze sądu lub użycie wyrazów obraźliwych sąd mógł ukarać winnego karą porządkową grzywny do wysokości dwukrotnego najniższego wynagrodzenia lub karą pozbawienia wolności do 7 dni. źródło: NKJP: Wielka krzywda rolnika Dziubały, Polityka, 2001-12-01

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	ubliżę	ubliżymy
2 os.	ubliżysz	ubliżycie
3 os.	ubliży	ubliżą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ubliżyłem +(e)m ubliżył	ubliżyłam +(e)m ubliżyła	ubliżyłom +(e)m ubliżyło	ubliżyliśmy +(e)śmy ubliżyli	ubliżyłyśmy +(e)śmy ubliżyły
2 os.	ubliżyłeś +(e)ś ubliżył	ubliżyłaś +(e)ś ubliżyła	ubliżyłoś +(e)ś ubliżyło	ubliżyliście +(e)ście ubliżyli	ubliżyłyście +(e)ście ubliżyły
3 os.	ubliżył	ubliżyła	ubliżyło	ubliżyli	ubliżyły

bezosobnik: ubliżono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ubliżmy
2 os.	ubliż	ubliżcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ubliżyłbym bym ubliżył	ubliżyłabym bym ubliżyła	ubliżyłobym bym ubliżyło	ubliżylibyśmy byśmy ubliżyli	ubliżyłybyśmy byśmy ubliżyły
2 os.	ubliżyłbyś byś ubliżył	ubliżyłabyś byś ubliżyła	ubliżyłobyś byś ubliżyło	ubliżylibyście byście ubliżyli	ubliżyłybyście byście ubliżyły
3 os.	ubliżyłby by ubliżył	ubliżyłaby by ubliżyła	ubliżyłoby by ubliżyło	ubliżyliby by ubliżyli	ubliżyłyby by ubliżyły

bezosobnik: ubliżono by

bezokolicznik: ubliżyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ubliżywszy

gerundium: ubliżenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	ubliżenie	ubliżenia
D.	ubliżenia	ubliżeń
C.	ubliżeniu	ubliżeniom
B.	ubliżenie	ubliżenia
N.	ubliżeniem	ubliżeniami
Ms.	ubliżeniu	ubliżeniach
W.	ubliżenie	ubliżenia

odpowiednik aspektowy: ubliżać

Składnia

+

ubliżyć

+

CZEMU

Pochodzenie

Etymologia niepewna. Znaczenie sugeruje związek z psł. *blizъ w pierwotnym, etymologicznym znaczeniu 'zbity, ściśnięty, stłoczony, przyległy' od pie. pierwiastka *bhliģ 'bić, uderzać, rzucać, ciskać' (Bor.).