przybić - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

pot. potwierdzić wspólne ustalenia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	synonimy:	przypieczętować
	hiperonimy:	potwierdzić

Wyciągnął rękę i ta ręka zawisła w powietrzu. - Przybijmy interes, Fremde.

źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

Northlandczyk wyciągnął dłoń do maga, by przybić umowę.

źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Róża Selerbergu, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przybiłem +(e)m przybił	przybiłam +(e)m przybiła	przybiłom +(e)m przybiło	przybiliśmy +(e)śmy przybili	przybiłyśmy +(e)śmy przybiły
2 os.	przybiłeś +(e)ś przybił	przybiłaś +(e)ś przybiła	przybiłoś +(e)ś przybiło	przybiliście +(e)ście przybili	przybiłyście +(e)ście przybiły
3 os.	przybił	przybiła	przybiło	przybili	przybiły

bezosobnik: przybito

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przybijmy
2 os.	przybij	przybijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przybiłbym bym przybił	przybiłabym bym przybiła	przybiłobym bym przybiło	przybilibyśmy byśmy przybili	przybiłybyśmy byśmy przybiły
2 os.	przybiłbyś byś przybił	przybiłabyś byś przybiła	przybiłobyś byś przybiło	przybilibyście byście przybili	przybiłybyście byście przybiły
3 os.	przybiłby by przybił	przybiłaby by przybiła	przybiłoby by przybiło	przybiliby by przybili	przybiłyby by przybiły

bezosobnik: przybito by

bezokolicznik: przybić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przybiwszy

gerundium: przybicie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przybity

odpowiednik aspektowy: przybijać

Rz_osobowy

+

przybić

+

CO

Zob. bić