konspiracja - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

1.a

tajna, nielegalna działalność zorganizowanej grupy ludzi, prowadzona w celu obalenia istniejącej władzy

Wymowa

[konspiracja] lub [kąspiracja]

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

działalność polityczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

Połączenia

antyhitlerowska, antykomunistyczna, komunistyczna, niepodległościowa, okupacyjna; narodowa, polska konspiracja; konspiracja wojskowa, zbrojna
konspiracja przeciw okupantowi, zaborcy; przeciw reżimowi
konspiracja i partyzantka, konspiracja i walka (zbrojna)
udział w konspiracji
podejrzewać kogoś o konspirację; zaangażowany, zamieszany w konspirację

Cytaty

Moja matka także była zaangażowana w konspirację - szyfrowała dokumenty wysyłane do Londynu.

źródło: NKJP: Wanda Trojan: Portret z aniołem stróżem, Dziennik Polski, 2000-06-03

- Przypuszczam, że zlecono mi tę pracę, bo jeszcze przed wojną, żeby pomóc rodzicom, sprzedawałem gazety. Mieszkańcy Ostrowca znali mnie doskonale, poza tym hitlerowcy nie podejrzewali o konspirację dziecka - wyjaśnia.

źródło: NKJP: Agnieszka Wykrota - Przysiwek: Z pokolenia tych, którzy przeżyli piekło, Echo Dnia, 2005-02-18

Podczas wojny, prócz udziału w konspiracji AK, redagował prawicowe pismo „Dźwigary” i organizował życie literackie.

źródło: NKJP: Tadeusz Drewnowski: Próba scalenia : obiegi, wzorce, style: literatura polska 1944-1989, 1997

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	konspiracja	konspiracje
D.	konspiracji	konspiracji	neut
D.	konspiracji	konspiracyj	char
C.	konspiracji	konspiracjom
B.	konspirację	konspiracje
N.	konspiracją	konspiracjami
Ms.	konspiracji	konspiracjach
W.	konspiracjo	konspiracje

Składnia

+

konspiracja

+

(przeciw KOMU}

Pochodzenie

łac. conspiratio