-
2.
zbiór ogólnie przyjętych zasad, ustaw, norm -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego -
- obowiązujący; klasyczny, tradycyjny kanon; współczesne kanony; kanon estetyczny, etyczny, moralny
- kanon estetyki, mody, piękna, urody; postępowania, wartości, wiary, wiedzy, wychowania, wykształcenia, zachowania
- przestrzegać kanonu
- ustalić/ustalać, wyznaczać kanon czegoś
- należeć do kanonu; odejść od kanonu
- mieścić się w kanonie
-
Plaża to miejsce specyficzne - obowiązuje tu też szczególny kanon zachowań. Strój jest swobodny, ale nie możemy czuć się tak jak we własnym domu.
źródło: NKJP: Joanna Bogiel-Jażdżyk: Plaża z kulturą, Super Express, 2006
Zmieniły się kanony urody i cellulitis stał się defektem estetycznym.
źródło: NKJP: Olga Kowalczyk: Kto nie lubi pomarańczowej skórki, Cosmopolitan, 1999
Co prawda, operowanie pilarką nie należy do kanonu prac inżyniera leśnika, lecz etos ludzi zawodowo związanych z lasem jest jeden.
źródło: NKJP: Małgorzata Dworak: I Ogólnopolskie Otwarte Mistrzostwa Drwali w Tucholi, Las Polski, 2009-09-01
To krótki tekst, „liczący dziewięć rozbudowanych zdań”. Składa się z inwokacji, zasad określających stosunek składającego przysięgę do swojego nauczyciela i do sztuki (medycznej) oraz z ogólnych kanonów postępowania lekarskiego.
źródło: NKJP: Andrzej Szczeklik: Kore: o chorych, chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kanon
kanony
D. kanonu
kanonów
C. kanonowi
kanonom
B. kanon
kanony
N. kanonem
kanonami
Ms. kanonie
kanonach
W. kanonie
kanony
-
+ kanon + CZEGO -
łac. canōn 'prawidło, norma, zasada; zbiór świętych ksiąg rekomendowanych przez Kościół'
z gr. kanṓn