umyślnie

Mikołaj opowiadał, że zniknęła drabina. To prawda, że mogła zbutwieć i po prostu rozleciała się ze starości, ale równie dobrze mógł ją ktoś umyślnie zdjąć.

źródło: NKJP: Edmund Nizurski: Księga urwisów, 1954

Jurek od pierwszej chwili rzucał tak celnie, że zaczęliśmy dogadywać - „Czy to wypada do tak przyziemnych celów używać pomocy Bożej?”. I Jurek zaczynał wtedy umyślnie rzucać gorzej, żeby innym nie było przykro...

źródło: NKJP: Stefan Bratkowski: „Jurek”, Tygodnik Powszechny, nr 43, 1994

W pokoju umyślnie zająłem miejsce w najciemniejszym kącie. W takim świetle nie mogła mnie widzieć. Za to ja ją widziałem dobrze.

źródło: NKJP: Agata Miklaszewska: Huśtawka, 2005

Boi się, że ją opuszczę, na pewno się zastanawia, dlaczego się z nią ożeniłem, i tym bardziej kocha. A ja umyślnie czasem się odezwę tak, że ją to zaboli, żeby nie nabrała pewności [...].

źródło: NKJP: Ireneusz Iredyński: Dzień oszusta. Człowiek epoki, 1962

Ojciec wyszedł wieczorem jakby nigdy nic. Umyślnie z nikim się nie pożegnał. Dopiero następnego wieczora mama nam powiedziała, że ojciec jest w Budapeszcie i nic mu nie grozi.

źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Drohobycz, Drohobycz, 1997