odtrącić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

nagłym ruchem odepchnąć od siebie

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

hiperonimy:

odepchnąć

	Jasio zaczął się czołgać w jego stronę, błagając o litość. Tamten odtrącił go nogą, a potem rzucił na podłogę kawałek chleba. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: czyściec, 1992
	Kiedy kolumna ich wyprzedziła, ojciec odtrącił ją od siebie jednym mocnym ruchem i nie oglądając się pobiegł za swoim zaprzęgiem. źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
	Pochylił się nad nią i próbował objąć, ale odtrąciła jego rękę. źródło: NKJP: Kinga Dunin: Tabu, 1998
	- Dosyć, zostaw go! - krótko rzucił Smuga. Marynarz nogą odtrącił rewolwer. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
	Łowcy również powstali, w sąsiedniej loży bowiem znów zaszurgały odtrącone taborety źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odtrąciłem +(e)m odtrącił	odtrąciłam +(e)m odtrąciła	odtrąciłom +(e)m odtrąciło	odtrąciliśmy +(e)śmy odtrącili	odtrąciłyśmy +(e)śmy odtrąciły
2 os.	odtrąciłeś +(e)ś odtrącił	odtrąciłaś +(e)ś odtrąciła	odtrąciłoś +(e)ś odtrąciło	odtrąciliście +(e)ście odtrącili	odtrąciłyście +(e)ście odtrąciły
3 os.	odtrącił	odtrąciła	odtrąciło	odtrącili	odtrąciły

bezosobnik: odtrącono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odtrąćmy
2 os.	odtrąć	odtrąćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odtrąciłbym bym odtrącił	odtrąciłabym bym odtrąciła	odtrąciłobym bym odtrąciło	odtrącilibyśmy byśmy odtrącili	odtrąciłybyśmy byśmy odtrąciły
2 os.	odtrąciłbyś byś odtrącił	odtrąciłabyś byś odtrąciła	odtrąciłobyś byś odtrąciło	odtrącilibyście byście odtrącili	odtrąciłybyście byście odtrąciły
3 os.	odtrąciłby by odtrącił	odtrąciłaby by odtrąciła	odtrąciłoby by odtrąciło	odtrąciliby by odtrącili	odtrąciłyby by odtrąciły

bezosobnik: odtrącono by

bezokolicznik: odtrącić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odtrąciwszy

gerundium: odtrącenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odtrącony

odpowiednik aspektowy: odtrącać

+

odtrącić

+

KOGO/CO + (CZYM)

Zob. trącić