odtrącić - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

zerwać bliski związek z kimś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

odepchnąć

	Musisz ze sobą walczyć, żeby móc go odtrącić z udawaną obojętnością, bo przecież jest ci z nim dobrze. źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
	Poznała go wcześniej, jeszcze przed swoim niefortunnym występem w roli Katarzyny, ale odtrąciła jego zaloty. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Gdyby ją kochał, nie wyjechałby nigdy do Anglii! Poczuła się odtrącona i upokorzona, i chociaż Stach pisał wyraźnie, że otrzymał rozkaz wyjazdu, słowa te umknęły jej uwagi. źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
	Napoleon jest człowiekiem całkowicie osamotnionym - kochającą Józefinę sam odtrącił, Maria Luiza od niego uciekła. źródło: NKJP: Wanda Zwinogrodzka: Gościnne występy Teatru im. Majakowskiego z Moskwy, Gazeta Wyborcza, 1993-10-18
	Był zbyt inteligentny, żeby nie rozumieć, że ta jego postawa wynika także i z lęku przed odtrąceniem. źródło: NKJP: Krystyna Kolińska: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odtrąciłem +(e)m odtrącił	odtrąciłam +(e)m odtrąciła	odtrąciłom +(e)m odtrąciło	odtrąciliśmy +(e)śmy odtrącili	odtrąciłyśmy +(e)śmy odtrąciły
2 os.	odtrąciłeś +(e)ś odtrącił	odtrąciłaś +(e)ś odtrąciła	odtrąciłoś +(e)ś odtrąciło	odtrąciliście +(e)ście odtrącili	odtrąciłyście +(e)ście odtrąciły
3 os.	odtrącił	odtrąciła	odtrąciło	odtrącili	odtrąciły

bezosobnik: odtrącono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odtrąćmy
2 os.	odtrąć	odtrąćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odtrąciłbym bym odtrącił	odtrąciłabym bym odtrąciła	odtrąciłobym bym odtrąciło	odtrącilibyśmy byśmy odtrącili	odtrąciłybyśmy byśmy odtrąciły
2 os.	odtrąciłbyś byś odtrącił	odtrąciłabyś byś odtrąciła	odtrąciłobyś byś odtrąciło	odtrącilibyście byście odtrącili	odtrąciłybyście byście odtrąciły
3 os.	odtrąciłby by odtrącił	odtrąciłaby by odtrąciła	odtrąciłoby by odtrąciło	odtrąciliby by odtrącili	odtrąciłyby by odtrąciły

bezosobnik: odtrącono by

bezokolicznik: odtrącić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odtrąciwszy

gerundium: odtrącenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: odtrącony

odpowiednik aspektowy: odtrącać

+

odtrącić

+

KOGO/CO

Zob. trącić