starosta - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

osoba wybrana do reprezentowania grupy uczniów, studentów określonego rocznika lub innej zorganizowanej grupy osób i załatwiania spraw organizacyjnych

Noty o użyciu

Jeżeli wyrazu starosta używamy w odniesieniu do kobiety, we wszystkich kontekstach może występować forma równokształtna z M. lp., a wyraz może przyłączać formy żeńskie czasownika i przymiotnika, np. starosta Ewa Nowak przyszła, spotkanie z nową starostą Ewą Nowak. Może też zostać zachowana odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju m1, np.: spotkanie z nowym starostą, Ewą Nowak.

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

szkoła

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

studia

Połączenia

starosta grupy, roku, turnusu

Cytaty

	[...] potrzebuję jak najszybciej kontakt mail'owy do nowego starosty obecnego roku. źródło: Internet
	Pani Ludwika jest starostą grupy. Zbiera składki, prowadzi złotą księgę uniwersytetu. Ona utrzymuje kontakt ze wszystkimi słuchaczami [...]. źródło: NKJP: Gabriela Pewińska: Student na emeryturze, Wieczór Wybrzeża, 2001-02-09
	Zarzut łapownictwa bydgoska prokuratura postawiła [...] wykładowcy Akademii Bydgoskiej. Podczas sesji cztery grupy zapłaciły mu blisko cztery tys. złotych. Kopertę z pieniędzmi starostowie grup wkładali między indeksy. źródło: NKJP: Marcin ROGOZIŃSKI: Koperta w indeksie, Gazeta Poznańska, 2005-02-19
	[...] w czasie studiów był jednym z najlepszych starostów rocznika, co do dziś z wdzięcznością pamiętają mu koleżanki i koledzy, a szczególnie ci, których wybawiał z opresji wstawiając się za nimi u dziekana. źródło: Internet

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	starosta	starostowie	ndepr
M.	starosta	starosty	depr
D.	starosty	starostów
C.	staroście	starostom
B.	starostę	starostów
N.	starostą	starostami
Ms.	staroście	starostach
W.	starosto	starostowie	ndepr
W.	starosto	starosty	depr

Składnia

+

starosta

+

(CZEGO)

Pochodzenie

psł. *starosta 'człowiek najstarszy wiekiem lub rangą, naczelnik, przywódca'

Pierwotnie rzeczownik abstrakcyjny *starostь ‘bycie starym, starszym’ (od przymiotnika *starъ - zob. stary). Pod wpływem rzeczowników typu *sluga, *vojevoda (pol. sługa, wojewoda), wtórnie przyporządkowany do dawnych rzeczowników rodzaju męskiego na -*a.