-
1.
ten, kto wyjechał z ojczystego kraju, aby osiedlić się w obcym państwie -
[wychoćca]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
stosunki międzynarodowe -
synonimy: ekspatriant
emigrant
hiperonimy: migrant
-
- wychodźca z Kaukazu, z Niemiec, z Rzeszy...
-
Wtedy to wychodźcy z Moraw założyli wioskę Indrzychów.
źródło: NKJP: Danuta Górszczyk: Na kogo oddasz głos, Gazeta Krakowska, 2006-04-24
Rząd brytyjski przeznaczył wychodźcom na mieszkanie stary budynek koszar, a parlament przyznał im bardzo skromne wsparcie pieniężne.
źródło: NKJP: Stefan Kieniewicz: Historia Polski 1795-1918, 1968
Emigranci, wygnańcy, wychodźcy - sensem tych słów jest niedobrowolność wyjazdu, przymus, który u nas oznaczał politykę lub nędzę.
źródło: NKJP: Teresa Bogucka: Emigranci, wygnańcy, wychodźcy, Gazeta Wyborcza, 1996-09-06
Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych emigracja francuska uległa rozproszeniu: spora część wychodźców powróciła do kraju (do Galicji), wielu udało się do Szwajcarii i za ocean.
źródło: NKJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994
Istotną rolę odgrywał tu np. Louis Namier, niegdyś wychodźca z Polski, a aktualnie główny ekspert do spraw polskich w biurze wywiadu politycznego Foreign Office.
źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wychodźca
wychodźcy
ndepr wychodźce
depr D. wychodźcy
wychodźców
C. wychodźcy
wychodźcom
B. wychodźcę
wychodźców
N. wychodźcą
wychodźcami
Ms. wychodźcy
wychodźcach
W. wychodźco
wychodźcy
ndepr wychodźce
depr -
+ wychodźca + (z CZEGO) -
Od: przedrostkowego czasownika wychodzić ; zob. chodzić