wychodźca - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

ktoś, kto z własnej inicjatywy przestał być członkiem jakiejś grupy

[wychoćca]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

działalność polityczna

Społeczeństwo żydowskie jest w swej masie tradycyjne, chasydzkie, zmiany następują powoli, ludzie udający się do szkół świeckich są wychodźcami z tego społeczeństwa;

źródło: NKJP: Helena Datner: Tożsamość inteligencji żydowskiej w XIX wieku, Midrasz, nr 61

Pytania o wychodźców z KGB stają się jednocześnie najważniejszymi pytaniami o przyszłość państwa i społeczeństwa: kim naprawdę są ci ludzie?

źródło: NKJP: Igor T. Miecik: Gwardia Putina, Polityka, 2005-08-20

Wiosną 1998 r. jego starzy działacze dowiedzieli się, że warszawska centrala zsyła im nowy kontyngent - wychodźców z ROP [...].

źródło: NKJP: Ryszarda Socha: Długi targ, Polityka, 2001-02-10

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	wychodźca	wychodźcy	ndepr
M.	wychodźca	wychodźce	depr
D.	wychodźcy	wychodźców
C.	wychodźcy	wychodźcom
B.	wychodźcę	wychodźców
N.	wychodźcą	wychodźcami
Ms.	wychodźcy	wychodźcach
W.	wychodźco	wychodźcy	ndepr
W.	wychodźco	wychodźce	depr

Składnia

+

wychodźca

+

z CZEGO

Pochodzenie

Od: przedrostkowego czasownika wychodzić ; zob. chodzić