kierowniku
-
pot. forma zwrócenia się do nieznanego mężczyzny, mająca wyrażać szacunek mówiącego do adresata oraz chęć uzyskania określonej przysługi wynikającej z zajmowanego przez niego stanowiska, powierzonej mu władzy lub ilości posiadanych przez niego pieniędzy
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
płeć -
- panie kierowniku
-
Kilku spragnionych prosiło o sprzedaż piwa bez kiełbasek. Ale sprzedawca odmówił. - Panie kierowniku... - błagali ciągle z nadzieją - co panu zależy, przecież to tylko ciemne, prawie bez alkoholu...
źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Gdzie jest droga na walne?, 2007
Podporucznik Kawiarz przymierzył w stadko kur spacerujące po podwórzu, wodził lufą za dużym czerwonym kogutem. - Panie kierowniku - prosił przestraszony pan Korzeniowski. - Nie jest nabita - uspokajał Orszyc-Druszlewski.
źródło: NKJP: Leon Pawlik: Ankara, 1998
Wychudzony alkoholik patrzył na mnie oczami głodnego psa „Dasz, kierowniku, złotówkę na chleb?”. Rzuciłem mu dwa złote.
źródło: NKJP: Tomasz Jastrun: Rzeka podziemna, 2005
Kierowniku kochany. Czego pan ode mnie chce. Przecież nic złego nie zrobiłem - biadoli taksówkarz. - Proszę wszystkie dokumenty - prosi strażnik miejski.
źródło: NKJP: (mad): Nie chcą lumpować tylko pracować!, Gazeta Krakowska, 2002-01-19
-
część mowy: rzeczownik
Inne uwagi
Używany tylko W. lp
-
Zob. kierować