kierowniczko

  • pot.  forma zwrócenia się do nieznanej kobiety, mająca wyrażać szacunek mówiącego do adresatki oraz chęć uzyskania określonej przysługi, wynikającej z zajmowanego przez nią stanowiska lub posiadanej władzy
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Określenia fizyczności człowieka

    płeć

  • synonimy:  szefowo
    • pani kierowniczko
  • Gdy wieczorem zaglądałem do najbliższego pubu na mojej Vesterbrogade, barman od razu nalewał mi właściwego tuborga. W PRL-u w tym czasie, a było to za późnego Gomułki, pytano krótko: Jest piwo? Pani naleje, pani kierowniczko, suszy jak jasna cholera!

    źródło: NKJP: Ernest Skalski: Od redakcji, Gazeta Wyborcza, 1993-08-13

    Pani kierowniczko, plastronu nie oddam, to pamiątka na całe życie. Zapłacę za niego - przekonywał po zawodach pracownicę sekretariatu zawodów [...] triumfator Pucharu Piasta.

    źródło: NKJP: Wojciech Koerber: Gwizdnął plastron, Gazeta Wrocławska, 2003-06-23

    Proszę zachować ciszę - uspokaja co jakiś czas kąpielowa. - Pan Malinowski, koniec na dziś! - woła. - Jeszcze pięć minut, kierowniczko, aż się wyjść stąd nie chce.

    źródło: NKJP: Konrad Przezdzięk: Strumień na zdrowie, Gazeta Wrocławska, 2002-08-23

  • część mowy: rzeczownik

    Inne uwagi

    Używany tylko W. lp

  • Zob. kierować

Data ostatniej modyfikacji: 12.12.2011