szefie
-
pot. forma zwrócenia się do mężczyzny, któremu mówiący chce wyświadczyć określoną przysługę lub od którego mówiący chce uzyskać określoną przysługę
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
płeć -
- Mogę pana podwieźć - powiedziałem. - Proszę wsiadać. Chudy, w dżinsowym ubraniu i w czapeczce narciarskiej na głowie, wskoczył błyskawicznie do wozu. Miał dziwnie ziemistą twarz i ta ziemistość powodowała nieokreśloność jego wieku. - Zimno - powiedział. - Dziękuję, szefie. - Daleko pan jedzie? - Blisko.
źródło: NKJP: Józef Łoziński: Holding i reszta albo Jak zostać bogatym w biednym państwie
Odczuwając potrzebę, ludzie różnie ją zaspokajają. Jeden, kiedy jest głodny, wchodzi do sklepu i mówi: „Szefie, umyję panu te dwa okna, ale proszę o bochenek chleba”.
źródło: NKJP: ŚJ w Berlinie, Usenet -- pl.soc.religia, 2005-03-26
- Nie jestem ekspertem jeśli chodzi o skomplikowany kod, dlatego w tej kwestii proszę o pomoc.
- Się robi szefie. Prawie gotowe.źródło: NKJP: Jedyooo: Dyskusja wikipedysty:Adoomer/koncepcja, www.wikipedia.pl, 2007-07-17
I jeszcze kawałek lazanii! I wina! Więcej wina! - Już się robi, szefie.
źródło: NKJP: Szymon Bogacz: Koło kwintowe, 2009
Wyrasta na szefa parkingowych podprowadzaczy w Katowicach [...]. — Nasza praca jest prosta — wyjaśnia, jedną ręką machając na opornego kierowcę. — Trochę w lewo, szefie! — krzyczy.
źródło: NKJP: Marek Twaróg: Trochę w lewo, szefie, Dziennik Zachodni, 2003-03-07
-
część mowy: rzeczownik
Inne uwagi
Używany tylko W. lp
-
Pochodny od szef