utonąć

Chodzi sobie zakonnik po celi jednego wieczoru, rozmyśla, rozmyśla i tak w tych rozmyślaniach utonął, że ani spostrzegł się, gdy dwunasta na zegarze klasztornym uderzyła.

źródło: NKJP: Hanna Kostyrko: Klechdy domowe, 1960

Kiedy skończył, zmienił okulary, otworzył grubą książkę i – kołysząc się lekko – utonął w lekturze.

źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Światło i lęk, 2003

Utonął w wizjach, a kiedy z nich wychynął, zdał sobie sprawę, że kochanka nie tylko zajęła miejsce Lei, ale wzięła i to, co do tej pory było zarezerwowane dla Megi.

źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Nielegalne związki, 2011

I utonąwszy w wyrzutach sumienia, że zapomniał o kobiecie, która od trzydziestu lat stoi u jego boku, postanowił ofiarować grobowiec właśnie jej.

źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006