wrąbać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

silnie uderzywszy w coś ostrym narzędziem, wykonać otwór lub wgłębienie

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

Po wrąbaniu się w pień wbijaliśmy weń żelazne kliny, które kończyły za nas robotę.

źródło: Zbigniew Zaniewicki: Moje pełnolecie, 1977 (books.google.pl)

Jeden z młodych dębów miał z boku wyszczerbienie, ale farmer nie zdążył wrąbać się dostatecznie głęboko, by go powalić.

źródło: John Joseph Adams (red.), Epopeja. Legendy fantasy. Antologia, tłum. J. Moderski, 2015 (docer.tips)

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wrąbałem się +(e)m się wrąbał	wrąbałam się +(e)m się wrąbała	wrąbałom się +(e)m się wrąbało	wrąbaliśmy się +(e)śmy się wrąbali	wrąbałyśmy się +(e)śmy się wrąbały
2 os.	wrąbałeś się +(e)ś się wrąbał	wrąbałaś się +(e)ś się wrąbała	wrąbałoś się +(e)ś się wrąbało	wrąbaliście się +(e)ście się wrąbali	wrąbałyście się +(e)ście się wrąbały
3 os.	wrąbał się	wrąbała się	wrąbało się	wrąbali się	wrąbały się

bezosobnik: wrąbano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wrąbmy się
2 os.	wrąb się	wrąbcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wrąbałbym się bym się wrąbał	wrąbałabym się bym się wrąbała	wrąbałobym się bym się wrąbało	wrąbalibyśmy się byśmy się wrąbali	wrąbałybyśmy się byśmy się wrąbały
2 os.	wrąbałbyś się byś się wrąbał	wrąbałabyś się byś się wrąbała	wrąbałobyś się byś się wrąbało	wrąbalibyście się byście się wrąbali	wrąbałybyście się byście się wrąbały
3 os.	wrąbałby się by się wrąbał	wrąbałaby się by się wrąbała	wrąbałoby się by się wrąbało	wrąbaliby się by się wrąbali	wrąbałyby się by się wrąbały

bezosobnik: wrąbano by się

bezokolicznik: wrąbać się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wrąbawszy się

gerundium: wrąbanie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wrąbywać się

+

wrąbać się

+

w CO