-
1.
umiejętność rozpoznawania miejsc i kierunków, ułatwiająca przemieszczanie się po jakimś obszarze -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
nazwy działań intelektualnych człowieka
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości przestrzeni
miejsce i jego usytuowanie w przestrzeni -
- dobra, szybka, świetna orientacja; orientacja przestrzenna
- orientacja w przestrzeni, w terenie
- pamięć i orientacja
- zdolność, zmysł; utrata, zaburzenia orientacji
- bieg, marsz, rajd, zawody na orientację
- stracić, tracić; ułatwić/ułatwiać, utrudniać orientację
-
Można by dyskutować, czy zawinił ogólny brak orientacji w terenie, kłótliwość oficerskiej pary czy raczej wroga dywersja na odcinku drogowskazów.
źródło: NKJP: Robert Urbański: Operacja „Dunaj”, 2009
Przemykaliśmy wzdłuż i w poprzek torów, między wagonami, obok jakichś niskich, ciemnych budynków. W tej części huty nigdy nie byłem, straciłem orientację.
źródło: NKJP: Marek Harny: Zdrajca, 2007
Mrok i deszcz wciąż utrudniały orientację, nie miałem pojęcia, którędy należało iść do obserwatorium.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
- Nasze dzieci mają problemy z orientacją przestrzenną i poruszaniem się - mówi Halina Janus, dyrektor Zespołu Szkół nr 11 w Kaliszu.
źródło: NKJP: JAZ: Wyjdą z piwnic, Gazeta Poznańska, 2002-09-14
Nadzwyczajna orientacja w lesie. Szczurza inteligencja w zawiłym, pozbawionym logiki miejskim systemie ulic i krętych uliczek [...]
źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Złodziejka pamięci, 1998
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. orientacja
orientacje
D. orientacji
orientacji
neut orientacyj
char C. orientacji
orientacjom
B. orientację
orientacje
N. orientacją
orientacjami
Ms. orientacji
orientacjach
W. orientacjo
orientacje
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ orientacja + (w CZYM) -
fr. orientation
z łac. oriens, orientis 'wschodzący, wschodni'