-
2.
podatek nakładany przez zwycięskiego władcę na kraj przez niego podbity, zwłaszcza podatek nakładany przez władców dawnego imperium tureckiego -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
podatki, opłaty, świadczenia pieniężne -
- nałożyć, opłacić, płacić haracz
- oddać coś w haraczu
-
Skośnoocy barbarzyńcy zachowywali się wszędzie jak władcy tej ziemi. Wystraszeni mieszkańcy ofiarowywali im wszystko, czegokolwiek zażądali, z nieprzymuszonej woli zresztą popisując się jeden przez drugiego słowiańską gościnnością. Ten oddawał w haraczu bydło, inny kosztowną odzież, jeszcze inny własne dzieci w niewolę bez słowa sprzeciwu.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
Radu II zobowiązał się płacić haracz sułtanowi tureckiemu, zezwolił też w 1421 na przemarsz przez Wołoszczyznę wojsk tureckich, umożliwiając im splądrowanie Siedmiogrodu. Jego uległość wobec Turcji była przyczyną buntu bojarów i sprowadzenia przez nich na tron Dana II w 1422.
źródło: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. haracz
haracze
D. haraczu
haraczy
rzadziej haraczów
C. haraczowi
haraczom
B. haracz
haracze
N. haraczem
haraczami
Ms. haraczu
haraczach
W. haraczu
haracze
-
+ haracz + za CO -
ukr. haráč
z tur. haraç