wcielić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować, że coś stało się częścią większej całości

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Przynależność i podział terytorialny

typy terytoriów, podział administracyjny

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

hiperonimy:

włączyć

	Pogłosy tych wydarzeń - jak to już wspominaliśmy - przetrwały w legendach i anegdotycznych opowieściach ludowych, które później kapłani wcielili do tekstu biblijnego. źródło: KWSJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
	Zmusiwszy napastników do odwrotu Ludwik oderwał Ruś Halicką od Polski i wcielił do Węgier, łamiąc tym samym przysięgę koronacyjną oraz pakty koszyckie. źródło: KWSJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994
	Z czasem dom ten - o niezwykle wąskiej fasadzie - wcielono do kamienicy oznaczonej obecnie liczbą orientacyjną 12. źródło: KWSJP: Za Russa, za Woltera..., Dziennik Polski, 2004-01-09
	Z ziem tych, po wcieleniu do Prus Zachodnich powiatów chełmińskiego i michałowskiego, utworzone zostało Wielkie Księstwo Poznańskie. źródło: KWSJP: Józef Szocki: Domowy świat książek. Wybrane księgozbiory polskie w XIX wieku, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wcieliłem +(e)m wcielił	wcieliłam +(e)m wcieliła	wcieliłom +(e)m wcieliło	wcieliliśmy +(e)śmy wcielili	wcieliłyśmy +(e)śmy wcieliły
2 os.	wcieliłeś +(e)ś wcielił	wcieliłaś +(e)ś wcieliła	wcieliłoś +(e)ś wcieliło	wcieliliście +(e)ście wcielili	wcieliłyście +(e)ście wcieliły
3 os.	wcielił	wcieliła	wcieliło	wcielili	wcieliły

bezosobnik: wcielono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wcielmy
2 os.	wciel	wcielcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wcieliłbym bym wcielił	wcieliłabym bym wcieliła	wcieliłobym bym wcieliło	wcielilibyśmy byśmy wcielili	wcieliłybyśmy byśmy wcieliły
2 os.	wcieliłbyś byś wcielił	wcieliłabyś byś wcieliła	wcieliłobyś byś wcieliło	wcielilibyście byście wcielili	wcieliłybyście byście wcieliły
3 os.	wcieliłby by wcielił	wcieliłaby by wcieliła	wcieliłoby by wcieliło	wcieliliby by wcielili	wcieliłyby by wcieliły

bezosobnik: wcielono by

bezokolicznik: wcielić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wcieliwszy

gerundium: wcielenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wcielony

odpowiednik aspektowy: wcielać

Rz_osobowy

+

wcielić

+

CO + do CZEGO

Czasownik z przedrostkiem w- od ciało (zob.).