owszem

Mam niejasne przeczucie, że system, którego daleką filią był Józkowy PGR, rozpadł się nie dzięki sprzeciwowi nielicznych, sublimujących cnotę, prawdę i uczciwość. Te wartości są, i owszem, piękne, lecz zbyt abstrakcyjne i nie wystarczające do skonstruowania żywej egzystencji.

źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Opowieści galicyjskie, 1995

Zatorze było w tym względzie rezerwatem starych okazów. Owszem, można było od czasu do czasu zobaczyć dresiarza – jednak tacy zaludniali przede wszystkim nowe dzielnice.

źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003

Tymczasem pan Witold, owszem, był dla służby grzeczny, nie chuligan – nie urągał, nie krzyczał, nie kazał za bardzo koło siebie chodzić. Tylko co z tego, gdy nigdy nie dawał grosza, choć przecież przyjeżdżał tak często!

źródło: NKJP: Joanna Siedlecka: Jaśnie Panicz. O Witoldzie Gombrowiczu, 1987

Obraz był zupełnie niemal gotowy i przedstawiał świętego Sebastiana. Sebastian z obrazu różnił się jednak dość zasadniczo od zwykłych wyobrażeń męczennika. Owszem, nadal stał u pala, nadal z natchnionym uśmiechem mimo licznych strzał wbitych w brzuch i tors efeba. I tu podobieństwa się kończyły. Ten Sebastian był bowiem całkowicie goły.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

Owszem, rozkazy wysłano na prowincję 14 września 1307 r. w zalakowanych kopertach, które wolno było otworzyć prewotom dopiero w przeddzień akcji wyznaczonej na 13 października o świcie. Pomimo to wtajemniczonych było kilkuset ludzi.

źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Na przykładzie templariuszy, Polityka, 2007-11-03