-
1.
ktoś maszerując, dostosował się do tempa narzuconego przez kogoś poprzez równoczesne wysuwanie naprzód tej samej nogi -
- ktoś wyrównał krok
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
ruch i spoczynek -
Ula westchnęła cicho i zrównała krok z przyjaciółką.
- Patrz, Ula, twój pies.źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
- Byłem u ciebie w szpitalu - powiedział Pablo, gdy zrównał krok z kolegą. - Ale powiedzieli mi, że zwiałeś... Widzę, że wszystko już porządku?
źródło: NKJP: Jacek Rębacz: Zakopane: sezon na samobójców, 2006
Poza tym liczył na to, że posępny nastrój pryśnie, gdy kartonowe pudło spocznie wreszcie na falach. Zrównał krok z synem.
- Nie jest ci zimno? - spytał. Daniel nie odpowiedział.źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Martwe światło, 2009
Początkowo pochód ruszył nierównym tempem, zatrzymując się co kilkanaście metrów, aż nabrał płynności, uczestnicy wyrównali krok, dając się ponieść wspólnej fali.
źródło: Maria Ulatowska: Pokój dla artysty, 2015 (legimi.pl/ebook-pokoj-dla-artysty-maria-ulatowska,b126028.html)
-
typ frazy: fraza czasownikowa
dk, npch; odmienny: zrównaćodpowiednik aspektowy: ktoś równa krok
-
+ ktoś zrównał krok + (z KIM)