wiać - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wiałem +(e)m wiał	wiałam +(e)m wiała	wiałom +(e)m wiało	wialiśmy wieliśmy +(e)śmy wiali +(e)śmy wieli	wiałyśmy +(e)śmy wiały
2 os.	wiałeś +(e)ś wiał	wiałaś +(e)ś wiała	wiałoś +(e)ś wiało	wialiście wieliście +(e)ście wiali +(e)ście wieli	wiałyście +(e)ście wiały
3 os.	wiał	wiała	wiało	wiali wieli	wiały

bezosobnik: wiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wiał będę wiać	będę wiała będę wiać	będę wiało będę wiać	będziemy wiali będziemy wieli będziemy wiać	będziemy wiały będziemy wiać
2 os.	będziesz wiał będziesz wiać	będziesz wiała będziesz wiać	będziesz wiało będziesz wiać	będziecie wiali będziecie wieli będziecie wiać	będziecie wiały będziecie wiać
3 os.	będzie wiał będzie wiać	będzie wiała będzie wiać	będzie wiało będzie wiać	będą wiali będą wieli będą wiać	będą wiały będą wiać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wiejmy
2 os.	wiej	wiejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wiałbym bym wiał	wiałabym bym wiała	wiałobym bym wiało	wialibyśmy wielibyśmy byśmy wiali byśmy wieli	wiałybyśmy byśmy wiały
2 os.	wiałbyś byś wiał	wiałabyś byś wiała	wiałobyś byś wiało	wialibyście wielibyście byście wiali byście wieli	wiałybyście byście wiały
3 os.	wiałby by wiał	wiałaby by wiała	wiałoby by wiało	wialiby wieliby by wiali by wieli	wiałyby by wiały

bezosobnik: wiano by

bezokolicznik: wiać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wiejąc

gerundium: wianie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wiejący

+

wiać

+

CO

psł. *vějati, *vějǫ 'wiać, dąć'