okruch

Ciekawe, że w Polsce ani okrucha chleba nie wolno rzucić na ziemię, a tutaj owoc chlebowca najpierw należy wymieszać z ziemią, kurzem i brudem, żeby móc go zjeść.

źródło: NKJP: Felietony, Gazeta Poznańska, 2003-06-20

Można sypnąć okruchów ptakom, żeby zleciały się do naszego okna i ogrodu sikorki, wróble czy gołębie.

źródło: NKJP: Dominika Majchrowicz: Nowe tysiąclecie, Dziennik Bałtycki, 2001-01-05

[...] zyski z obwarzankowego biznesu wpływają głównie do kieszeni kilku potentatów, którzy zdominowali rynek, tworząc własną sieć sprzedaży, o czym gruchają karmione okruchami krakowskie gołębie.

źródło: NKJP: Przysmak z dziurką, Dziennik Polski, 2003-12-20

Klawiaturę mógłbyś od czasu do czasu oczyścić z tych okruchów bułki z masłem i obgryzionych paznokci. Inaczej może ci się jakiś klawisz zaciąć.

źródło: NKJP: Usenet, 2004-12-31