odstręczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. zniechęcić do podejmowania działań lub kontaktu z kimś

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

odstraszyć
wystraszyć

	[...] Jego klątwa skutecznie odstręczyła od tego tekstu polskich tłumaczy i inscenizatorów. źródło: NKJP: Piotr Gruszczyński: „Aniołów zstąpienie”, Tygodnik Powszechny, 1994
	Ważne, aby czytali to, co im się podoba, żeby ich nie odstręczyć od lektury [...]. źródło: NKJP: Damian Simonart: „Dużo czytam, dużo wiem”, Dziennik Polski, 2005-08-06
	Najlepiej odstręczyć od siebie komary, używając mocnych perfum. źródło: NKJP: Dawid Kornaga: Gangrena, 2005
	Żaden akt prawny, żadne rygory ustawowe nie odstręczą kobiety od usunięcia ciąży, jeżeli jest to decyzja, która płynie z jej sytuacji i z jej przemyśleń. [...] Doprowadza do tego naprawdę trudna sytuacja. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 28.08.1996

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odstręczyłem +(e)m odstręczył	odstręczyłam +(e)m odstręczyła	odstręczyłom +(e)m odstręczyło	odstręczyliśmy +(e)śmy odstręczyli	odstręczyłyśmy +(e)śmy odstręczyły
2 os.	odstręczyłeś +(e)ś odstręczył	odstręczyłaś +(e)ś odstręczyła	odstręczyłoś +(e)ś odstręczyło	odstręczyliście +(e)ście odstręczyli	odstręczyłyście +(e)ście odstręczyły
3 os.	odstręczył	odstręczyła	odstręczyło	odstręczyli	odstręczyły

bezosobnik: odstręczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odstręczmy
2 os.	odstręcz	odstręczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odstręczyłbym bym odstręczył	odstręczyłabym bym odstręczyła	odstręczyłobym bym odstręczyło	odstręczylibyśmy byśmy odstręczyli	odstręczyłybyśmy byśmy odstręczyły
2 os.	odstręczyłbyś byś odstręczył	odstręczyłabyś byś odstręczyła	odstręczyłobyś byś odstręczyło	odstręczylibyście byście odstręczyli	odstręczyłybyście byście odstręczyły
3 os.	odstręczyłby by odstręczył	odstręczyłaby by odstręczyła	odstręczyłoby by odstręczyło	odstręczyliby by odstręczyli	odstręczyłyby by odstręczyły

bezosobnik: odstręczono by

bezokolicznik: odstręczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odstręczywszy

gerundium: odstręczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odstręczony

odpowiednik aspektowy: odstręczać

+

odstręczyć

+

KOGO + (od KOGO/CZEGO)

Zob. stręczyć