-
formuła pożegnania wyrażająca życzenie powodzenia i opieki Bożej nad kimś
-
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne
-
|
Aż do mostu na Oławie, potem ku lasowi. Będzie strumyk, a za nim już strzeliński gościniec. Zbłądzić się nie da! - Dziękuję! Z Bogiem!
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
|
|
Gospodarz to amator pamiątek z ostatniej wojny... Znoszą mu ludziska, co więcierz po dnie jeziora, co lemiesz spod roli wywlecze. - Śmieje się szeroko. - A on płaci... przy ladzie. Jutro w oberży dzień spokojny... No, z Bogiem. - Dobranoc, księże proboszczu... Nie wiem, jak dziękować...
źródło: NKJP: Marian Pankowski: Fara na Pomorzu, 1997
|
|
Nie, nie. Reportażu nie będzie. Może pan do mnie przyjechać prywatnie, to razem się pomodlimy. Z Bogiem.
źródło: NKJP: Mariusz Szczygieł: Reportażu nie będzie, Gazeta Wyborcza, 1993-05-21
|
|
Na mnie już czas. Musze lecieć. Zostań z Bogiem.
źródło: NKJP: Teresa Drewka: Inscenizacja z okazji Narodowego Dnia Życia. Być albo nie być... matką, Wychowawca, 2008-03
|
|
Wyraźnie wzruszony proboszcz pożegnał się z wiernymi krótko: - Dziękuję, przepraszam, zostańcie z Bogiem!
źródło: NKJP: (ADOM): Pożegnanie z parafią, Dziennik Polski, 2008-07-01
|
-
typ frazy: fraza wykrzyknikowa
ndm
Data ostatniej modyfikacji: 16.10.2017