zaprawić - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

pot. mocno kogoś uderzyć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

hiperonimy:

uderzyć

Nie milkną echa tzw. byka, jakim w finale futbolowych Mistrzostw Świata Zinedine Zidane zaprawił Materazziego.

źródło: NKJP: Włodzimierz Jurasz: Pancernik Zidane, Gazeta Krakowska, 2006-07-11

- A kto cię tak zaprawił? - Gałąź walnęła mnie w czoło - skłamałem bez zmrużenia oka.

źródło: NKJP: Kankan na wulkanie, odcinek 38, Dziennik Polski, 2008-01-14

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaprawiłem +(e)m zaprawił	zaprawiłam +(e)m zaprawiła	zaprawiłom +(e)m zaprawiło	zaprawiliśmy +(e)śmy zaprawili	zaprawiłyśmy +(e)śmy zaprawiły
2 os.	zaprawiłeś +(e)ś zaprawił	zaprawiłaś +(e)ś zaprawiła	zaprawiłoś +(e)ś zaprawiło	zaprawiliście +(e)ście zaprawili	zaprawiłyście +(e)ście zaprawiły
3 os.	zaprawił	zaprawiła	zaprawiło	zaprawili	zaprawiły

bezosobnik: zaprawiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zaprawmy
2 os.	zapraw	zaprawcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zaprawiłbym bym zaprawił	zaprawiłabym bym zaprawiła	zaprawiłobym bym zaprawiło	zaprawilibyśmy byśmy zaprawili	zaprawiłybyśmy byśmy zaprawiły
2 os.	zaprawiłbyś byś zaprawił	zaprawiłabyś byś zaprawiła	zaprawiłobyś byś zaprawiło	zaprawilibyście byście zaprawili	zaprawiłybyście byście zaprawiły
3 os.	zaprawiłby by zaprawił	zaprawiłaby by zaprawiła	zaprawiłoby by zaprawiło	zaprawiliby by zaprawili	zaprawiłyby by zaprawiły

bezosobnik: zaprawiono by

bezokolicznik: zaprawić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zaprawiwszy

gerundium: zaprawienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zaprawiony

odpowiednik aspektowy: zaprawiać

+

zaprawić

+

KOGO + (CZYM)

Od: prawić ; zob. prawy