podniecić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. wywołać wewnętrzne pobudzenie, entuzjazm i zainteresowanie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

podekscytować
rozemocjonować

myśl o czymś (myśl, że...), widok czegoś podniecił kogoś; rozmowa, wiadomość podnieciła kogoś

	Artystów podnieciła myśl, że ktoś mógł wynająć dźwig, dwie ciężarówki i ekipę robotników, by uprowadzić dzieło minimal-artu, z natury rzeczy elitarne i ciężkie. źródło: NKJP: Włodzimierz Kalicki: Reportaż, Gazeta Wyborcza, 1994-07-15
	Badałem skrupulatnie kwadrat za kwadratem. Zaraz w pierwszym kwadracie znalazłem 10 groszy, które zginęły mi przeszłego roku. Sukces podniecił mnie i dodał mi sił. źródło: NKJP: Opis obyczaju, Dziennik Polski, 1999-11-26
	Myśl, że wkrótce może ujrzeć ojca, za którym tęsknił przez tyle długich lat, podnieciła Tomka i napełniła wielką radością. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1957
	Widzę, Grzegorzu, że istotnie podnieciła cię ta rozmowa, oczywiście rozumiem cię, taka nagła wizja Paryża może zawrócić w głowie. źródło: NKJP: Wiesław Paweł Szymański: Niedźwiedź w katedrze, 1981

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podnieciłem +(e)m podniecił	podnieciłam +(e)m podnieciła	podnieciłom +(e)m podnieciło	podnieciliśmy +(e)śmy podniecili	podnieciłyśmy +(e)śmy podnieciły
2 os.	podnieciłeś +(e)ś podniecił	podnieciłaś +(e)ś podnieciła	podnieciłoś +(e)ś podnieciło	podnieciliście +(e)ście podniecili	podnieciłyście +(e)ście podnieciły
3 os.	podniecił	podnieciła	podnieciło	podniecili	podnieciły

bezosobnik: podniecono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podniećmy
2 os.	podnieć	podniećcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podnieciłbym bym podniecił	podnieciłabym bym podnieciła	podnieciłobym bym podnieciło	podniecilibyśmy byśmy podniecili	podnieciłybyśmy byśmy podnieciły
2 os.	podnieciłbyś byś podniecił	podnieciłabyś byś podnieciła	podnieciłobyś byś podnieciło	podniecilibyście byście podniecili	podnieciłybyście byście podnieciły
3 os.	podnieciłby by podniecił	podnieciłaby by podnieciła	podnieciłoby by podnieciło	podnieciliby by podniecili	podnieciłyby by podnieciły

bezosobnik: podniecono by

bezokolicznik: podniecić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podnieciwszy

gerundium: podniecenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podniecony

odpowiednik aspektowy: podniecać

Rz _nieżywotne

+

podniecić

+

KOGO

Zob. niecić